Wednesday, August 27, 2008

သင္းကြဲငွက္၏ ရာဇ၀င္သစ္

သူက
ေလာက၏ေတးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္တယ္..
ေလာကအတြက္ ေတးကဗ်ာ ဖန္ဆင္းေပးသူလည္း ျဖစ္တယ္...
သူက သူ၏ေက်ာ္ၾကားေစသူ
သူက ေက်ာ္ၾကားျခင္းေအာက္၌ လည္စင္းက်ဆံုးသူ...
သူက ေလာက၏ အသည္းနလံုးတစ္ခု
ေလာကသည္ သူအတြက္ အသည္းနလံုးျဖစ္ခဲ့သူ...


သူက
ၾကိဳးၾကာငွက္၏ အသည္းနွလံုးႏွင့္ ဥေဒါင္းငွက္တို၏ ၀ိညာဥ္၀င္စားသူ
ဂီတေမွာ္ၾကိဳးတို႔၏ ဆံုမွတ္တုိ႕ျဖစ္သလုိ
အႏုပညာဇ်ာန္၀င္စားသူတို႔၏ နလံုးသည္းပြက္ေျခရာစုလည္းျဖစ္တယ္...
အာရံုဦးေလညုင္းႏွင့္ ညေနေစာင္းဆည္းဆာမွာ ကဗ်ာေတးဖြဲလိုသူ
ပန္းပြင့္၏မ်က္ရည္ႏွင့္ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ျပီး
သူ၏ေသြးျဖင့္ ေတးသြားမ်ားအား သစ္လြင္ေတာင္ေျပာင္ ရွင္သန္ေစသူ…


သူလက္ေပၚမွာ
မေသြးဘဲ လက္တဲ့စိန္သြားတစ္လက္၊
စကားလံုးတိုုပ်ိဳမ်စ္သစ္ေနတဲ့
အသစ္စက္စက္ အဘိဓါန္တစ္အုပ္၏ ပထမစာမ်က္ႏွာ ရွိတယ္…

သူအသံမွာ
ကာရံတို႕ကြန္႕ျမဴးတဲ့ ေတးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ပုဒ္၊
သူဆုေတာင္းထဲ ဂီတတို႔ အံက်ေနတဲ့ နတ္ေစာင္းတစ္လက္
အျမဲစဥ္းခ်က္မွန္ေသာ သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္၏ ရင္ကြဲသံအက္အက္...


သူရင္ဘတ္မွာ
အက္ဆစ္တုိရြာသြန္းေနတဲ့ လြမ္းျခင္းတစ္ခုႏွင့္
ႏွလံုးသားက စကားလံုးတို႕စြင့္ကားတဲ့ ပန္းတစ္ခင္း
အေတာင္တစ္စံု မနားတမ္း ရိုက္ခတ္ခံေနရသည့္
ဒဏ္ရာသခ်ၤဴိင္းပ်က္တစ္ခု၊
နာရီတို႕ေမ့ေလွ်ာေနေသာ စညး္ခ်က္မမွန္ေတာ့သည့္
ရင္ခုန္သံအႏြမ္း ခုန္သံမ်ားျဖင့္ …



သူနာမည္အား
သမိုင္း၌တည္ခင္းေသာ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာအျဖစ္
မွတ္ေက်ာက္ အကၡရာထြင္းတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္၏ သူရဲေကာင္းျဖစ္ေစတယ္ …


သူကသူ၏ ရႈံးကို ကို စားသံုးသူ
သူေန႔ကို ဆင္းရဲျခင္းအတိျဖင့္စေတးသူ
ဘ၀ကို ရက္ေရာစြာ သီခ်င္းၾကားထဲ ေပးဆပ္သူ…
သူကသူ၏ ထြန္းညီဳးေလာင္းကၽြမ္းခံ
သူကသူ၏ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္
သူကသူ၏ ေသြးစက္ကိုေပ်ာ္ေမႊ႕စုပ္ယူရာ အရီုးစု…

လူသားတို႕ယစ္မွဴးတဲ့ သူေတးသြားမွာ
ပဥၥလက္နလံုးသားတို႕ အင္းအားေလာင္စာကုန္ႏြမ္းလည္း
မတူညီတဲ့အေလွ်ာ္အစားတစ္ခု မွန္း သူမသိခဲ့၊
နလံုးသားျဖင့္ေရးေသာ သီခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာ သူဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။


ၾသဂုတ္လ၏ မိုးေရစက္ တစ္ခ်ိဳ႕
ေလာက၏ မ်က္ရည္ သစ္မ်ားစြာ
ဂါရ၀ ဦးညြတ္ျခင္းတို႔
ေျခြယူသိမ္းပိုက္လွ်က္ `လြတ္ေျမာက္ျခင္းေကာင္းကင္ဆီ´
စကားလံုးမ်ား မရွိေတာ့ေသာ တစ္ေန႕
သူ ေလာကကိုစြန္႕ခြာသြားခဲ့တယ္။



(ကိုငွက္ အလြမ္းေျပ အမွတ္တရ ၊ ညဏ္စြမ္းသေလာက္ ဂုဏ္ျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္)
မယ္မဒီ

အိမ္လြမ္းသူ

တဂြီဂြီ ျမည္ေနတဲ့ဗိုက္ကိုႏွိပ္ရင္ က်မ အေမေစ်းကျပန္လာတာကို ေစာင့္ေနခဲ့တာ နာရီ၀က္ေလာက္ၾကာေနျပီ ။ ဒီေန႕မွအေမကလည္း အလာေနာက္က်ေနခဲ့တယ္။ သိပ္ကိုအစာေက်လြယ္တဲ့ က်မဗိုက္က ဘာဘဲစားစား နာရီ၀က္မခံဘူး ထပ္စားခ်င္လာျပန္တယ္။ အေမလာရာလမ္းကို က်မၾကည့္ရင္း အိမ္မွာအဆင့္သင့္ လုပ္စရာ မ်ားကို က်မလုပ္ေနမိတယ္။ ဒါမွ အေမေရာက္တာႏွင့္ က်မျမန္ျမန္ခ်က္ျပဳပ္စားေသာက္ဖုိ႕ ပိုျမန္လာမွာကို ။ အေမ့ ေစ်းဆြဲျခင္းထဲကို ျခံအ၀ထိေျပးၾကိဳယူလာတဲ့ တျခမ္းပ့ဲဆြဲျခင္းထဲမွာေတာ့ ဘာမွသိပ္ကိုထူးထူးျခားျခား မပါလာ ခဲ့ပါဘူး။ ေစ်းသိမ္းခ်ိန္မို႕ ေစ်းေလွ်ာ့ေရာင္းေနလ႔ို ၀ယ္လာပံုရတဲ့ ငါးေျခာက္နည္းနည္း ၊ ခ်ဥ္ေပါင္ရြက္ ၂-စည္း ဒါဘဲ အေမ့ဆြဲျခင္းထဲ ပါလာတယ္။ အိုဘာပဲ ၀ယ္လာ၀ယ္လာ ခ်က္ရမယ့္တာ၀န္က က်မအလုပ္ေလ လြယ္ လြယ္ နဲ ျမန္ျမန္ျပီးမယ္ ဟင္းေတြျဖစ္ေနလို ပိုေတာင္အဆင္ေျပေသးတယ္။ ခ်ည္ေပါင္ဟင္းရည္ကို ၾကက္ သြန္ျဖဴေလး ၊ ျငဳရႈတ္သီးစိမ္းေလးထည့္ျပီးေတာ့ မီးဖိုေပၚတင္ထားလိုက္ ငါးေျခာက္ကေလးကို မီးဖို ခုံေအာက္ ကေလးထဲ နည္းနည္းခ်င္းစီထည့္ဖုတ္ ျပီးရင္ ဆီေလးဆမ္း ၾကက္သြန္ေလးနဲ႕ သုတ္လိုက္ ရင္ျပီး သြားျပီး ။ က်မလက္ကိုျမန္ျမန္ေဆး အေမ့ကိုလွမ္းေခၚရင္း ထမင္း၀ိုင္းကို ျပင္ဆင္တယ္ ။ ဘယ္သူလာလာမလာလာ က်မကေတာ့ ထမင္း၀ိုင္းမွာ ထုိင္ျပီးစားဖို႕ေစာင့္ေနျပီ ။ က်မခ်က္တာကို မၾကိဳက္သူက ေျပာခ်င္သလိုေျပာ က်မမ်က္လံုးက ထမင္းပန္းကန္ေပၚမွာ တစိုက္မတ္မတ္ အာရံုထားရင္ က်မထမင္းကို စားႏုိင္သေလာက္ စားေေနတယ္။ က်မဗိုက္အေၾကာင္းကို က်မအသိဆံုးေလ ၊ ေတာ္ၾကာဆာေနမွာစိုးလို ဘာမွစား စရာမရွိေတာ့ က်မ မေနႏို္င္ဘူးရွင့္။ က်မအစ္ကိုကေတာ့ မ်က္စီေမႊးစူးေနတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီး အစာသိပ္မေက်ေၾကာင္း က်မကို ေတြ႔တုိင္း မၾကားတၾကားေျပာေနေပမယ့္ ထမင္းစားေနခ်ိန္ ေျပာလာရင္ နႈင္းေနမွာစိုးလို႕ သူကုိလံုး၀မၾကည့္ဘဲ က်မငါးေျခာက္ဖုတ္ကို အငမ္းမရ ႏွိႈက္စား ေနခ်င္ေယာင္ေဆာင္ ေန ရေသးတယ္။ ဒီအိမ္မွာ ဘာအလုပ္မွ မရွိဘဲ ထုိင္စားေနရသူ၏ ဒုကၡက သိပ္ေတာ့မေသးပါဘူးရွင့္ ။ လူတိုင္းက လူပိုတစ္ေယာက္ကို ျမင္တဲ့အျမင္က အိမ္ေဖာ္ထက္ကို နိမ္ခ်ခ်င္ၾကေသးတာ ။ အိမ္ေဖာ္ကိုေတာ့ သူမ်ား သားသမီးမို႕ ထြက္ေျပးသြားမွာစိုးလ႔ို ေခ်ာ့ခိုင္းၾကေသးတာ က်မကိုေတာ့ အိမ္ေလးတယ္လိုျမင္ေန ၾကပံုရတယ္။ ထမင္းစားျပီးေတာ့ က်မပဲေဆးေၾကာရအံုးမယ္ေလ။ ခ်က္လည္းကိုယ္ ေဆးလည္းကိုယ္ အေမကေတာ့ စားတာလည္းနင္အမ်ားဆံုးလို႕ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာပါတယ္။
အင္း စားေသာက္ရတာလည္း ေမာတာပါဘဲလားေနာ္လ႔ို က်မေတြးလုိက္မိတယ္။ ဘုရားစင္ကစြန္႕တဲ့ ငွက္ေပ်ာသီး အမွည့္တစ္လံုးကို ပါးစပ္ထဲသြင္းရင္း အိပ္စရာရွာေနမိတယ္။ လူၾကားသူၾကားထဲအိပ္ရင္ ေသေနျပီးလို႕အေျပာခံရမွာ ေသခ်ာသမို႕က်မ သင္းျဖဴးဖ်ာအေဟာင္းကေလးကို ဆြဲရင္း အိမ္ေအာက္ထပ္ကို ဆင္းလာတယ္။ လူတစ္ရပ္ေလာက္မျမင့္တဲ့ အိမ္ေအာက္ထပ္မွာ ကြပ္ပ်စ္ကေလးတစ္ခုရွိတယ္ရွင့္။ ဒီေနရာက ေလးက အိမ္ေခါင္းရင္း ပိေတာက္ပင္ အရိပ္ထဲျဖစ္ေနေလေတာ့ က်မအိပ္လို႕သိပ္ေကာင္းတယ္ရွင့္ ေလတစ္ျဖဴးျဖဴးတုိက္ေနေတာ့ က်မညေနေစာင္းေလာက္ကို မနည္းထယူရတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလ မ်က္လံုးဖြင့္ မရဘဲ အေမဆဲဆိုသံကို နားကၾကားေနလို စိတ္မခ်မ္းသာစြာ အိပ္ရာကထရတဲ့ဘ၀ေလ။ ညေနေစာင္းမွာ က်မ ေရခပ္ရအံုးမယ္။ အိမ္ရွင္းရမယ္။ ထပ္ျပီးခ်က္ျပဳပ္ရအံုးမယ္။ ဒါတင္ဘယ္ကမလည္း ေရမိုးခ်ိဳးျပီးရင္ က်မ သူငယ္ခ်င္း ေတြဆီ အလည္ခဏသြားဖို႕အခ်ိန္ေလးကို လုျပီး ျပင္ဆင္ရေသးတယ္။ တေလာကလံုး အေၾကာင္းကို ေဖာက္သည္ခ်ေလသမွ် ဗဟုသုတ အျဖစ္က်မ နားေထာင္ယူရမယ္ေလ ေခတ္မီဆက္သြယ္ ေရးေတြ က်မတို႕ျမိဳ႕မွာ တစ္ခုမွ မရွိေတာ့ ပါးစပ္ေတြႏွင့္ ေ၀းေ၀းေနလို႔ရွိရင္ က်မ လူပိန္းတစ္ေယာက္ျဖစ္မွာ ေသခ်ာတယ္ေလ။ ဒီေန႕ေနာက္ဆံုးသတင္းကို မနက္ျဖန္ သူတို႕ပါးစပ္က ထပ္မေျပာေတာ့ဘူးရွင့္။ မသိသူ က်န္ခဲ့ဆိုတဲ့ သူတို႕ေလးေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္က ခိုင္မာေလေတာ့ က်မ အိမ္မွာအေျပာဆိုခံျပီး ဟိုတစ္ခ်ိန္ ေက်ာင္းျပီးစ အလုပ္ လက္ မဲ့ မိန္းကေလးဘ၀ က်မတာ၀န္ဆိုတာ မသိခင္အခိ်န္ သြားသြား ေနခဲ့ဖူးတယ္။ က်မဘ၀ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္က က်မဒီအိမ္ကေန ျမန္ျမန္ ထြက္သြားဖို႕ ႏို္င္ငံရပ္ျခားမွာ အလုပ္အကိုင္တစ္ခု ေကာင္းေကာင္းမြန္မြန္ျဖင့္ ကိုယ္ဘ၀ကိုယ္ေျခေပၚရပ္တည္ ေနႏုိင္ဖို႕ ဆိုတာက က်မအိမ္မက္ဘဲ။ စားခ်င္တာကို အ၀စားပစ္လိုက္မယ္ ။ ေနခ်င္သလိုသလိုေနမယ္။ ေကာင္းႏုိင္သမွ် ေကာင္းတဲ့အစားေတြကို တ၀တစ္ျဗဲစားျဖစ္လုိက္မယ္ က်မေန႕ေရာက္ရင္လို႕ထင္ခဲ့ဖူးတယ္။

ခုေတာ့ ဒီ ျဖဴေဖြးသန္႕စင္ျပီးသား ဆန္စည္းစည္းေတြကို အန႔ံ န႔ံသာေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳးလိမ္းခ်ယ္ထားတဲ့ စားပဲြေပၚက ထမင္းလံုးေတြကို ၾကည့္ရင္း က်မ စားခ်င္စိတ္ေတြေပ်ာက္ေန မိတယ္။ စားစရာေတြကို တစ္ခုျပီး တစ္ခု အဖံုးေတြကို ဖြင့္ရင္း လိုက္လံရွာေဖြေနပါလ်က္ အမ်ိဳးေပါင္းမ်ားစြာ တည္ခင္းထားေသာ ညစာစားပြဲ ဘူေဖးပါတီ တစ္ခုလံုး က်မစားခ်င္စရာ တစ္ခုမွ မေတြ႕ဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီတစ္ခုလည္း ၾကက္သား၊ ေနာက္တစ္ခုလည္း ၾကက္သားပဲ ထပ္ျပီးေနာက္တစ္ခု လည္း ၾကက္သာ၊ငါး၊ ပုဇြန္၊ အမဲသား၊ ဆိတ္သား၊ အသီးအရြက္ တစ္မ်ိဳးမ်ိဳး ကို နည္းမ်ိဳးစံုခ်က္ထားေပမယ့္ ဘာမွာထူးျခားမလာတဲ့ အစားလ႔ို က်မထင္မိတယ္။ ပံုစံ အနံ႔ သာကြဲမယ္ လူေတြ ဒီထက္ပိုျပီး စားေသာက္စရာ ထပ္မလုပ္ႏုိင္ေတာ့ဘူးလားလို႕ က်မေမးခြန္းေတြ ေမးေနမိတာၾကာလွျပီ ။ တစ္ခ်ိန္တံုးက စားေသာက္ဖို႕ေမ့ေနတဲ့ အေမကို နားမလည္းတတ္ခဲ့ပါဘူး။ အေမမို႕လို႕ စားရမွာကိုေမ့တယ္ ။ ထူးဆန္းလုိက္တာလို႕ ေတြခဲ့ဖူးတာကို က်မ ျပန္ေတြးမိလာတယ္။ ေကာင္းႏုိင္သမွ်ေကာငး္ ေအာင္းလုပ္ထား လြန္းလ႔ိုလားမသိဘူး က်မအရသာ ရွာမေတြဘူးျဖစ္ေနမိတယ္။ နည္းနည္းေလးစားလိုက္တာႏွင့္ ဘယ္လိုမွထပ္ မစား ႏုိင္ေတာ့တဲ့ ေဟာဒီထမင္း၀ိုင္းထက္ က်မတစ္ခ်ိန္တုန္းက ထမင္းက်န္ ဟင္းက်န္ေလးကို ညဘက္ တစ္ေရး ႏုိးထစားရတဲ့ အရသာေလာက္မေကာင္းဘူးဆုိရင္ စားဖိုမႈးတစ္ေယာက္ ကိုယ္ကိုကိုယ္ၾကိဳးဆဲြခ် ေသလိမ့္မယ့္လို႕က်မေတြးလိုက္မိေသးတယ္။ ၀လာမွာစိုးလုိ ဘာအေအးမွ မေသာက္ရဲတဲ့အျဖစ္ထက္ တစ္ေယာက္တစ္ငံုစီ ေ၀မွ်ေသာက္ခဲ့တဲ့ အေအးဗူးေလးကို လြမ္းလိုက္တာ၊ မအားရတဲ့ အထဲ တစ္ကူးတစ္က ေလ့က်င့္ခန္းလုပ္ရတဲ့ ဒုကၡထက္ ေရခပ္၊အ၀တ္ေလွ်ာ္ရင္း က်န္းမာေနတဲ့ တစ္ခ်ိန္က ခံႏုိင္ရည္ေတြ ခုေတာ့ တစ္ခ်ိန္လံုးထြက္ေနရတဲ့ ေဒါသေတြေၾကာင့္ ေပ်ာက္ခ်င္းမလွ ေပ်ာက္ကုန္ပါျပီ ၊ အမေလး တစ္ခ်က္ကေလး ေတာင္ မနားလိုက္ရဘူး ေန႕တစ္ေန႕ဘယ္လုိ ကုန္လုိ႕ကုန္သြားမွန္းမသိလိုက္ဘူးလို႕ ခဏခဏ ညည္းေန တတ္တဲ့ အေမက တစ္ေနကုန္ တစ္ေနခန္း ေလးေအးေပးစက္ ခန္းထဲ အသက္ရူက်ပ္ေနၾကတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳထက္ က်န္းမာေရးေကာင္းေနတာကို ေက်းဇူး တင္မိလုိက္ပါတယ္။ save your environment ဆိုတဲ့စကားလံုးေတြကို အျမဲၾကားေနရတဲ့ ပတ္၀န္းက်င္မွာ personal hygienic ဆိုတဲ့ စကားတစ္ခြန္းျဖင့္ သံုးလိုက္ၾကတဲ့ ပလက္ စတိတ္ ေတြ သံဗူးေတြ မလုိအပ္ဘဲ စကၠဴေတြ သံုးလိုက္ ၾကတာ။ က်မေတာ့ ဖက္ရြက္နံသင္းသင္းေလးျဖင့္ ပူေႏြးေနတ့ဲ မုန္႕ဖက္ထုပ္ကို လြမ္းေန တယ္။ လပ္လပ္ဆပ္ ဆပ္ သစ္သီးေတြေပၚကို ႏိုးစိမ္းေတြေလာင္း ဒိန္းခဲ့ ေတြ တင္၊ သၾကားရည္ေတြ ထပ္ျဖည့္၊ ေထာပတ္ေတြျဖင့္ အီဆိမ့္ေနတဲ့ အစားအစာေတြ ထက္စာရင္ေတာ့ ဆီးသီး အစိမ္းေလးေတြ ေတြရာက ခူးဆြတ္ ခိုးစားခဲ့တဲ့ ပတ္၀န္းက လူေတြ လန္းဆန္းေနတာ အဆီပိတ္ အ၀လြန္းျဖစ္ မေနၾကတာ ကို သတိရေန လိုက္ေသးတယ္။ ေပါ့ပါး လြတ္လပ္စြာ ေျမတလွဴးလွဴး ပယ္က်ံေနေသာ ညေန ေစာင္းမွာ ေလွ်ာက္ခဲ့ဖူးတဲ့ လမ္းကေလးေပၚ မိုးရနံတုိ႕ ေျမသင္းတဲ့ ကိုယ္အရပ္ ကေလးဆီကို က်မတစ္ည ေလာက္ ျပန္လာခြင့္ ဒီေန႕ဒီအခ်ိန္မွာ ဆုေတာင္းကေလး ျပည့္ႏုိင္ခဲ့မယ္ဆိုရင္ေလ…

မယ္မဒီ

Saturday, August 16, 2008

Ramadam or ramazem

ခုဆိုရင္ေတာ့ ဒီႏုိင္ငံအပူခ်ိန္ေတြတျဖည္းျဖည္း က်ဆင္းလာသလို ဇြန္ပေလာင္သီးေတြလည္း ရင့္မွည့္ခ်ိဳအိေနၾကပါျပီ ။ သူေနရာနွင့္သူေတာ့ သဘာ၀တရား အဆင္ေျပတာကို ဖန္ဆင္းေပးထားတာကိုေတြရပါတယ္။ သိပ္ပူတဲ့ေဒသမွာ သိပ္ကိုခ်ိဳအိျပီးအရည္ရႊန္းေသာ အသီးတစ္မ်ိဳးကို သဘာ၀အတိုင္းအလြယ္တစ္ကူ ခူးဆြတ္လိုရတဲ့ အပင္က ဇြန္ပေလာင္ပင္ ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ တစ္ေနကုန္တစ္ေနခန္းအစားမစားဘဲ ဥပုသ္ ေစာင့္ေနၾကတဲ့လူေတြအတြက္ ဇြန္ပေေလာင္းသီးဟာ ေဆးဖက္၀င္တဲ့အသီးျဖစ္ေစပါတယ္။ ေရဆာေျပတယ္ အစာေက်လြယ္တယ္ စားခ်င္စိတ္ ကိုျဖစ္ေပၚေစတယ္လို ေဒသခံေတြက ေယဘုယဆိုၾကပါတယ္။



ေနာက္လဆိုရင္ စက္တင္ဘာလျဖစ္ေလေတာ့ ဒီႏုိင္ငံဓေလ့ဟာလည္း တစ္မ်ိဳးတစ္ဖံုေျပာင္းလဲ သြားပါေတာ့မယ္္ ။ ရာမသန္ ဥပုသ္လဆိုတာဒီႏုိင္ငံအတြက္ေတာ့သိပ္ကို အေလးထားတဲ့လတစ္လျဖစ္ပါတယ္။ ေနရာတိုင္း ေနရာတိုင္းမွာ ရိုးရာအ၀တ္ပိတ္ တဲအိမ္ေလးေတြကို ေဆာက္လုပ္ကာ ေဒသခံမ်ားေတြဆံုးအနားယူတဲ့ အခါသမယ လည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတယ္လိုေနရာေတြမွာ သီသန္းေနရာမ်ား၌ အာရပ္အိမ္ေလးေတြကို lobby မွာ တစ္ကူးတစ္က ေဆာက္ေပးထားတာကို အံၾသစြာျမင္ေတြဖူးပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ေလေမ့ေလ်ာ့ ေနတတ္ၾကတဲ့ ျမန္မာႏုိင္ငံဥပုသ္လႏွင့္ေတာ့ နည္းနည္းကြာပါတယ္။ ဒီလတစ္လလံုး ရံုးခ်ိန္အလုပ္ခ်ိန္ အားလံုးေျပာင္းလွဲသြားသလို ဆိုင္ေတြဖြင့္ခ်ိန္ဟာလည္းေျပာင္း သြားပါတယ္။ မူဆလင္ဘာသာ၀င္မဟုတ္တဲ့ လူအားလံုး ကိုယ္အိမ္ခန္းထဲ ကိုယ္စားခ်င္တာကို ၾကိဳက္သလိုစားလို႕ရေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ ေရေတာင္ေသာက္ခြင့္မရွိပါဘူး။ က်မသူငယ္ခ်င္းဆို မုန္းသြား၀ယ္တံုး စပ်စ္သီးေတြ ေမ့ျပီး တစ္လံုးျပီးတစ္လံုးေကာက္စားမိဖူးပါတယ္။ သူသတိရခ်ိန္မွာ ကင္မရာေတြကို သူေၾကာက္လို တန္းေျပးလာဖူးပါတယ္။ စားေသာက္ဆိုင္ေတြက ည ၆နာရီမတိုင္းခင္ေလးမွာစဖြင့္ျပီး အားလံုးက အဆင့္သင့္ျပင္ဆင္ခင္းက်င္းျပီးသားျဖစ္ေနၾကပါတယ္ ။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ဥပုသ္ေျဖမယ့္လူအားလံုးလည္း ဆို္င္ထဲမွာေနရာယူမွာထားျပီးသာ အဆင့္သင့္ျဖစ္ေနၾကပါျပီး ခရီးသြားဟန္လြဲ နီးစပ္ရာဆုိင္ကို ၀င္ေျပးရတဲ့လူေတြလည္းရွိပါတယ္။ သူတို႕အားလံုး ဘလီက ဘုရားရွိခိုးသံကိုေစာင့္ေနၾကပါတယ္။ တရားစခန္း၀င္တံုး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းမွာ ဆြမ္းစားခ်ိန္လူေတြတိုးေ၀ွ႕ေနတာနဲ သိပ္ကိုမထူးျခားေလးေတာ့ ဘယ္ဘာသာဘဲ ျဖစ္ေနျဖစ္ေန လူဆိုတာ လူပါဘဲလို က်မသံေ၀ဂ ရမိပါတယ္။ ဟိုတယ္လိုေနရာေတြမွာေတာ့ ၀န္ထမ္းေတြကို ရာမသန္အခ်ိန္မွာ ဘာသာအလိုက္ခဲြတမ္းခ်ေကၽြးေမြးတာကို ၾကားမိပါတယ္ ။ ရာမသန္အခ်ိန္ဆိုရင္ မူဆလင္မဟုတ္တဲ့လူေတြကို ညစာ ေစာေစာ ေကၽြးပါတယ္။ ဥပုသ္ေျဖခ်ိန္ညေနေစာင္းမွာေတာ့ ထမင္းစားေဆာင္ေတြကို မူဆလင္ဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ သီးသန္႔ ေကၽြးေမြးရပါတယ္ ။ က်မတို႕ဆိုင္ဖြင့္ခ်ိန္ကေတာ့ မနက္ကိုးနာရီ ကေန ေန႔လည္တစ္နာရီ ၊ ညေန ရွစ္နာရီကေန သန္းေခါင္ ႏွစ္နာရီအထိ ဖြင့္ပါတယ္။ လူတို္င္းတစ္ေန႔ကို အလုပ္ခ်ိန္ ၆နာရီသာလုပ္ခြင့္ရိွပါတယ္။ အခ်ိန္ပိုလုပ္တဲ့လူတိုင္း အခ်ိန္ပိုေၾကး ေပးရတယ္။ လူေတြလက္ထဲ ေငြသီးတဲ့လတစ္လေပါ့ရွင္ ။ ၀န္ထမ္းေတြ လာစာေကာင္းတဲ့လတစ္လေပါ့ ။


က်မဆိုရင္ ည၂ နာရီအလုပ္က ျပန္လာမွ ညစာကို စားရပါတယ္ ။ ျပီးေတာ့ မနက္ေလးနာရီ တစ္ခါတစ္ေလ ၅ နာရီေလာက္မွ အိပ္ႏုိင္တာဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ ေန႔လယ္ ၃ နာရီေလာက္မွ ျပန္ထႏုိင္ ပါတယ္။ က်မလည္း မနက္စာကို ညေနေလာက္မွ သူတို႕႔ေတြစားသလို စားျဖစ္တာဆိုေတာ့ သူဟာနဲသူေတာ့ ဟုတ္ေနတာပါဘဲ ။ မူဆလင္ဘာသာ၀င္ေတြကေတာ့ ဘုရားရွိခိုးရန္ ထရေသးတယ္။ ဒါေပမယ္႔ သူတို႔လည္း သြာလာၾကစားၾကေသာက္ၾက မိုးလင္းတာနဲ သူတို႕လည္း စအိပ္ပါေတာ့တယ္။ ေနလည္ဘက္မွာေစ်းဆိုင္ေတြေတာ့ ဖြင့္ပါတယ္။ လိုခ်င္တာကို၀ယ္လို႕ရေပမယ့္ အျပင္မွာေတာ့ စားလို႕မရပါဘူး ။ အမ်ိဳးသမီးမ်ား အ၀တ္အစားကို ဟိုေပၚဒီေပၚ သိပ္၀တ္ခြင့္မရွိတဲ့လတစ္လျဖစ္သလို၊ မိတ္ကပ္ သိပ္ေရာင္စံု ျပင္းျပင္းေတြျပင္ရင္ လူေျပာခံရတဲ့ ဘာသာေရးလြမ္းမိုးထားတဲ့လ လည္းျဖစ္ပါတယ္ ။ ဥပုသ္ေစာင့္ေနတဲ့ လူေတြ ၏စိတ္ကို အ၀တ္အစားေၾကာင့္ ညစ္ညမ္းသြားေစႏုိင္တဲ့စိတ္ကို ကာကြယ္တဲ့သေဘာေလးက ေကာင္းကြက္တစ္ခုပါဘဲ။ ကေလးသူငယ္ေလးေတြေတာင္မက်န္ ဥပုသ္ေစာင့္တတ္ၾကပါတယ္။ အရြယ္ေရာက္သူတိုင္းကိုလည္းမိဘေတြက တိုက္တြန္း တတ္ ၾကပါတယ္။ ညစာေလးတစ္နပ္ေလာက္ကို မစားရရင္ ေသမတတ္အျဖစ္သည္းေနတဲ့ လူတစ္ခ်ိဳ႕ထက္ေတာ့တစ္လလံုးလံုးတစ္ေနကုန္ မစားေသာက္ဘဲ ေနထိုင္ရင္ မိမိစိတ္ကို ထိန္းသိမ္းျပႏို္င္တာေလးက ေလးစားစရာပါဘဲ။ ဒါေပမယ့္ လူတစ္ခ်ိဳေတာ့ရွိတယ္ရွင့္ လူေရွ႕မွာေတာ့ မစားမေသာက္ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ျပီး ေနာက္ကြယ္က်ရင္ အရက္ေတာင္ေသာက္တယ္ က်န္တာကို ထားလိုက္ေတာ့ အကုန္လုပ္ၾကသူေတြလည္းရွိပါတယ္။ ဒီလိုလူမ်ိဳးကေတာ့ ႏိုင္ငံတိုင္းဘာသာတိုင္းမွာ ဆန္ျဖဴထဲက အမဲစက္လိုဘဲ အျမဲတမ္းအဖ်က္ ေဆာင္ေနတဲ့လူေတြရွိေနတာကို က်မဘာမထည့္ေျပာစရာမလိုဘူး ထင္ပါတယ္။ က်မေရးလိုက္တဲ့အဓီကရည္ရႊယ္ခ်က္ကလည္း က်မတိုမသိတဲ့ ဘာသာတစ္ခု၏အေၾကာင္း ႏွင့္ သူတို၏ဓေလ့အထကို က်မအျမင္ေလးေတြ ကိုေရးျပတာပါ။

ဒီႏုိ္င္ငံမွာ လူမ်ိဳးျခားေျမာက္ျမားစြာေနထုိင္ပါတယ္။ အေနာက္ႏုိင္ငံသားမ်ားစြာႏွင့္ အာဖရီကန္ လူမ်ိဳးမ်ားစြာ အထူးသျဖင့္ အိႏိၵယလူမိ်ဳး ၊ ပါကစၥတန္လူမ်ိဳး၊ ဖီလစ္ပိုင္လူမ်ိဳး ဟာဒီႏို္င္ငံ၏ သံုးပံုႏွစ္ပံုခန္႔ ေနထိုင္တဲ့တိုင္းျပည္ျဖစ္ သလို တျခားေသာလူမ်ိဳးေျမာက္ျမားစြာကို ေတြရတဲ့ႏုိင္ငံျဖစ္ပါတယ္။ ဟိုတယ္bar ႏွင့္ disco club ေတြကေတာ့ဥပုသ္လမွာ ဖြင့္ျမဲပါပဲ။ သီခ်င္းသံဆူညံတာမ်ိဳးကို တားျဖစ္ထားရံုကလြဲလလို ႏုိင္ငံတကာအဆင့္အတန္းကို ဘာသာေရးႏွင့္ ေရာယွက္ မထားတာကို သေဘာက်မိပါတယ္။ အယူသီးတဲ့လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ပိုက္ဆံမက္တဲ့အစိုးရလို ေျပာဆိုစြပ္စြဲတတ္ေပမယ့္ က်မတို႕လို ႏုိ္င္ငံျခားသာအတြက္ေတာ့ ဒီလိုလုပ္တာကို ႏွစ္သက္ပါတယ္။ အလုပ္မွာေတာ့ မူဆလင္ေတြကို ေလးစားသမႈအေနျဖင့္ အစား အေသာက္ ေတြကို သူတို႕ေတြေရွ႕မွာ သိပ္မစားၾကပါဘူး။ တစ္ခ်ိဳ႕ကလည္း သေဘာၾကီးပါတယ္ စားပါလိုေျပာတတ္ၾကပါတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ နညး္နည္းမၾကိဳက္တတ္ပါဘူး။ သို႔ေပမယ့္ ဒီလမွာေတာ့ ဘယ္ဘာသာ၀င္ကိုဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီႏုိင္ငံသားေတြက သူတို႔၏ ဥပုသ္လဆုေတာင္းျဖင့္ ႏႈတ္ဆက္တတ္ၾကပါတယ္။ က်မတို႕ကျပန္ႏႈတ္မဆက္တတ္ရင္လည္းဆုေတာင္းေလးေတာင္ မေျပာပါလားလုိ႔ ဆိုတတ္ၾကပါတယ္။


ဒီႏိုင္ငံဥပုသ္လဟာ တစ္ႏွစ္လံုးထဲက ေစ်း၀ယ္အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္လည္း ျဖစ္သလို ေစ်းေရာင္း အေကာင္းဆံုးအခ်ိန္လည္း ျဖစ္ျပန္ပါတယ္။ electrionics ပစၥည္းေတြကို တစ္ႏွစ္ပတ္လံုးမွာ ေစ်းအခ်ိဳဆံုးအျဖစ္ ရႏိုင္တဲ့အခ်ိန္လိုဆိုရပါမယ္။ ၂၀၀၉ ပစၥည္းအသစ္ေတြထြက္ေတာ့မွာမို႔ လက္က်န္ပစၥည္းေတြကို အကုန္ထုပ္ေရာင္းတဲ့ အခါလည္းျဖစ္ပါတယ္။ မိသားစု မိသားစု၀င္တိုင္းဟာ သူတို႕၏မိတ္ေဆြ၊ သားသမီးမ်ား၊ေဆြမ်ိဳးမ်ားအားလံုးကို လက္ေဆာင္ ၀ယ္ေပးတဲ့ လတစ္လျဖစ္တာမို႕ က်မတို႕ဆိုင္ဆိုရင္ ကေလးအ၀တ္အထည္မ်ားကို ပိုမိုေနရာေပးေစ်းကြက္တင္တဲ့ လတစ္လ ျဖစ္ပါတယ္။ အေရာင္တစ္လက္လက္ေတာင္ေျပာင္ေနတဲ့ အ၀တ္ေကာင္းအစားေတြ သိပ္ကိုအေရာင္းသြပ္တဲ့ လျဖစ္ပါတယ္ ။ ဥပုသ္လျပီးသြားရင္ေတာ့ သီတြင္းကၽြတ္ပြဲေတာ္လို ေပ်ာ္ပဲြရႊင္ပြဲေတြရွိတာမို႔ ျမိဳ႕႕ ဟာစည္းကားလ႔ို ေနပါတယ္။

မိမိကိုယ္ကိုကိုယ္ သည္းခံတတ္တဲ့ အက်င့္တစ္ခုကို က်မအတြက္ေတာ့ ဒီဥပုသ္က ေပးလိုက္တဲ့ အသိစိတ္တစ္ခုလို႔ဆိုခ်င္ပါတယ္။ တစ္ခ်ိန္တံုးကလုိ က်မဘယ္ေလာက္ဘဲ ဗိုက္ဆာဆာ အလုပ္ဆက္ မလုပ္ႏုိင္ ေတာ့ေအာင္ ေသြးမဆိုးေတာ့ပါဘူး ။ လူတစ္ခ်ိဳ႕က တစ္ေနကုန္တစ္ေနခမ္း ဘာမွမစားဘဲ ေနေနခ်ိန္မွာ`` နင္ကဘာျဖစ္ေနတာလည္း စားတာမွ သိပ္မၾကာေသးဘူး ေနာက္သိပ္မၾကာခင္စားအံုးမွာ ခုခဏေလးကို ျဖစ္ပ်က္ေနလိုက္တာဆိုတဲ့ ´´ ဆံုးမစိတ္ကေလးနဲ႕႔ က်မလုပ္စရာရွိတာကို ဆက္လုပ္ႏုိင္တဲ့ စိတ္ကေလးတစ္ခုဟာ သူတို႕ဆီက စိတ္ေျဖသိမ့္တတ္မႈကေလး တစ္ခု က်မအတြက္ရလိုက္တယ္ စာဖတ္သူအားလံုး အတြက္ကိုလည္း ရည္စူးလွ်က္ …

မယ္မဒီ

မျဖစ္ႏုိင္ေသာစကားလံုးမ်ွားရွိရာ

ဘ၀ဆိုသည့္ ေလွတစ္စင္း
ငါ့ေရွ႕ေမွာက္ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ကမ္းကပ္လာခ်ိန္

ငါ့ မေသခ်ာေသာ ကတိစကားတစ္ခြန္းႏွင့္
မေရရာႏုိင္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ထုပ္ကို
ေလွေပၚတင္ ၍ ခရီးလႊင့္ခဲ့သည္…

ငါ့ေရွ႕မွာ ကမ္းမျမင္ေအာင္ “မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုသည့္”
စကားလံုးတို႕ ျပည့္နက္လိုေနတယ္။
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ တစ္သီတစ္တန္း က်ယ္၀န္းလွသည့္
“ေသာကႏွင့္ ေမာပန္းျခင္း၏ေတာင္စြယ္မ်ား ”အျပိဳင္အရိုင္း ကာရံလိုေနျပန္တယ္။

တစ္ကယ္ေတာ့ ငါက ႏုံခ်ာခ်ာ မိသားစုက ေမြးလာတဲ့
ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္၏ မ်ိဳးဆက္သစ္ သူ ဆင္းရဲမတစ္ေယာက္
ဘ၀က အားမနားစြာ ခ်ီးျမင့္လိုက္သည့္
တစ္သက္တာ အေတာင္က်ိဳးေနေသာ အဖမဲ့ ဇင္ေရာ္တစ္ေကာင္းအျဖစ္
ေခါင္းမာတတ္ျခင္းႏွင့္ အာခံျခင္း ၊ သနားတတ္ျခင္းႏွင့္ အပ်င္းၾကီးလြန္းျခင္းက
ငါဆိုသည့္ ၀န္းခံျခင္း သင္ေကၤတတစ္ခု ကို
ငါလည္ပင္၌ ငါကိုယ္တိုင္ဆြဲထားေသးသည္…


ငါပိုင္ဆိုင္သမွ် ခ်စ္သူက ေပးလုိက္တဲ့ မဆိုစေလာက္
အစုတ္အျပတ္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ျခမ္းတစ္ရႊဲ႕
မႏိုင္မစြမ္းသည့္ မုဆိုးမ မိခင္ထံမွ ခမ္းႏြမ္းႏြမ္း ေမတၱာေလးသာ…

ငါလြင့္လာတဲ့ ေလွေပၚက ရႊက္တုိင္မွာ ျဖဴဖြဲဖြဲသစ္လြင္လြင္
တလူးလူးလြင့္ေနတဲ့ ငါမာန ၊ တျဖည္းျဖည္းခရီးႏွင္းေနေသာ
စိတ္တို႔က ဆိပ္ကမ္းတစ္ခု ျပီး ေနာက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုဆီသို႕
အဆံုးမသတ္ ခရီးလႊင့္ေပ်ာ္ေနေသာ
ငါဟာ ဇင္ေယာ္ တစ္ေကာင္အျဖစ္…

ႏုိင္ငံေပါင္းမ်ားစြာ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ
“မျဖစ္ႏို္င္ဘူးဆိုေသာ စကားလံုးမ်ားရွိရာထိ
ငါ ခရီးဆက္အံုးမည္။