Monday, January 18, 2010

သူ႔အတြက္

အေတာ္မသတ္ေသာ ဒုကၡမ်ားႏွင့္ ဘ၀ဆိုေသာ လိုင္း
ရိုက္ခတ္လာေတာ့ က်မအသည္းတျခမ္းကို
အတိတ္ေတြ ဖံုးသြားတယ္
က်ရံႈးျခင္းေတြ မ်က္ရည္ခမ္းေနတဲ့ ျမစ္တစ္စင္းရယ္
ေမာဟေတြ အထင္းသားက်န္ေနတဲ့ မ်က္နွာျပင္မွာ
အျဖစ္ဆိုးေတြကို ေရးခဲ့တယ္….

ေရစီးျမန္တဲ့ ေတာင္က်ေရလိုပဲ
အိမ္မက္ေတြ စီးေနတဲ့ အနာဂတ္ဆိုတဲ့ လိုင္း
ရိုက္ခတ္လာေတာ့ က်န္ေနတဲ့အသည္းတျခမ္းကို
လိုခ်င္တက္မက္မႈက ၀ါးမ်ိဳလိုက္ျပန္တယ္၊
ယံုၾကည့္ခ်က္ေတြ မေပ်ာက္ျပယ္ေသးတဲ့ ေဒါသမုန္းတိုင္းေတြ
အင္းအားအသစ္အခ်ိဳ အစျပဳတည္ေနတဲ့ ႏွလံုးသားေက်ာျပင္မွာ
စိန္မႈံေလးေတြ ထြင္းတဲ့ ေရွ႔ေျပးနိမွတ္ပံုရိပ္ေတြက ထင္ရွားေနျပန္တယ္…

ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ ျပည္ဖံုးကားခ်
လက္ေျမွာက္အရႈံးေပးဖို႔ က်န္ေတာ့တယ္…
ဒါေပမယ့္ လူတစ္ေယာက္ က
အတင္းအက်ပ္ အေရးဆိုလာျပန္တယ္ မင္းပိုင္သမွ်
ငါ အကုန္လိုခ်င္တယ္တဲ့ …
အိုဘုရားေရ ကယ္ေတာ္မႈပါ...

စစ္မက္ေတြၾကားထဲ စစ္ခရာသံပဲ နားစြင့္ေနခဲ့တဲ့ ငါမွယ
တခါမွမေရးရေသးတဲ့
နွလံုးသား ေက်ာက္စာေလးတစ္ခ်က္ေတာ့ရွိတယ္
သူအတြက္ ေပးလို႔ ရနုိင္ေလးမလား....
ငါ ပိုင္ဆိုင္တာဆိုလို႔ ဒါေလးဘဲ က်န္ပါေတာ့တယ္...


မယ္မဒီ
၁၈.၁.၂၀၁၀