ေႏြ

အလြမ္းေတြ တင္းျပည့္ေနတဲ့ အ၀ါေရာင္ ၀တ္ဆံရနံေလးရရင္

တိမ္ျပာခင္းေသာ တစ္ေန႔ အစြမ္းကုန္ လွေနေသာ တေပါင္းပ်ိဳ ဥယ်ာဥ္ထဲ မုတ္သုန္းေလျပင္းတို႔ လမ္းမွာစြာ ၀င္ေရာက္လာခဲ့တယ္။ အျပိဳင္အရိုင္း အပြင့္ခ်င္း အေရာင္ခ်င္း အေသြးခ်င္း ျပိဳင္ေနေသာ ပြင့္ဖတ္မ်ား တစ္ေတာလံုး ဆူညံကာ ေလသင့္ရာ ေၾကြက်ခဲ့ရရွာတယ္။ ေက်နပ္စြာ ေပ်ာ္ရြင္ေလေသာ ေလေျပမ်ား ရယ္သံႏွင့္ ေျခရာပင္ မက်န္ဘဲ ဟို႔အေ၀းၾကီးကို ထြက္ခြာ သြားခဲ့တယ္။ သေဘာေကာင္းေသာ တေပါင္းပ်ိဳမယ္ေလး အခ်စ္အတြက္ ေမႊးရနံတစ္ခ်ိဳကို လက္ေဆာင္ေပးကာ ၀မ္းနည္းပက္လက္ ျဖစ္က်န္ခဲ့တယ္။ အလြမ္းသာ က်န္ခဲ့တဲ့ ဘ၀မွာ အရိုးျပိဳင္းျပိဳင္းထကာ ေႏြဦး ဟာ အျမဲ ေျခာက္ေသြ႔ ေနခဲ့တယ္။

အိုခ်စ္သူ ေႏြမွာ ကိုယ့္ကို ေမြးခဲ့ပါတယ္။ ေႏြမွာ ငါကိုေမြးလို႔ ေႏြေၾကာင့္ ငါဟာ ပူေလာင္ရတာလား။ ငါ့ အလြမ္းေတြေၾကာင့္ ေႏြဟာ ပူေလာင္ေနတာလည္း ဆိုတာ ငါ ေသေသခ်ာခ်ာ ကြဲျပားစြာ မသိပါဘူး။ ဓါးတစ္စင္း သံုးစရာ မလိုဘဲ စကားလံုးတို႔ ေျခြတဲ့ စစ္မွာ ငါအရႈံုးၾကီး ရႈံးခဲ့ဖူးပါ တယ္။ အမွတ္ရေနတဲ့ စကားသံတစ္ခ်ိဳ႔ အမွတ္တမဲ့ ေျပာခဲ့တာလား ဟန္ေဆာင္ေျပာခဲ့တာလား ဆိုတာေသခ်ာ ခဲြျခားဖို႔ ငါအခ်ိန္မရွိခဲ့ဘူး။ အတုအစစ္ မဆံုးျဖတ္နိုင္ေအာင္ ေမာက္မွားတဲ့ အိမ္မက္တစ္ခုကို မက္ခြင့္ေပးတဲ့ ငါကိုယ္ေစာင့္နတ္ကို ခုေတာ့ ငါအျပစ္တင္ခ်င္လိုက္တာ။ ခ်စ္သူစကားသံမွာ အိမ္ေပ်ာ္ေနခဲ့ တာကို။ ဒါေၾကာင့္ အလြမ္းသရဖူ ကို ကိုယ္တိုင္ ၾကည့္ျဖဴစြာ ဆင္ျမန္ခဲ့တယ္။

မေအးစက္နိုင္ေသးတဲ့ ငါ့ရင္ဘတ္ကို တေပါင္းသမီးပ်ိဳ ရာသီေရာက္တိုင္း အျပစ္တင္တယ္ ။ အက်ည္းတန္ေနတဲ့ ကိုယ္အလြမ္း ေတြေၾကာင္း ခေမာင္းကဲ့သို႔ အလြမ္းေရာင္ ပန္းေတြကို ပြင့္ေစသတဲ့ ။ တစ္ပင္လံုး ညြတ္မတတ္ အရိုးအျပိဳင္ျပိဳင္ ငု၀ါေတြ ေ၀ေနတာေၾကာင့္ ေႏြဟာ အလြမ္းဒဏ္ (အ၀ါေရာင္သင့္ ) ေနတယ္လို႔ စြမ္စဲြတယ္။ တစ္ကယ္ကို မဟုတ္ရဘူးလို႔ ငါ ျငင္းဆန္ ေနေပမယ့္ နီရဲေတာက္ပေနတဲ စိမ္ပန္္းျပာေတြ တစ္ေတာလံုး တစ္ပင္လံုး တစ္ျမိဳ႕လံုး ေ၀ဆာေန ျပန္ေသးတယ္။ ၀ါထိန္ေနတဲ့ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္ေတာ့မယ္ ။ ၾကည့္ပါအံုး အလွေသြးစံုေနတဲ တေပါင္းလ အလွဟာ အ၀ါေရာင္ပန္းေတြျဖင့္ အ၀ါေရာင္သာ သမ္းေနတယ္။ ခ်စ္သူ ငါဟာ မင္းကို မလြမ္းပါဘူးလို ျငင္းလို႔မရေအာင္ တေပါင္းက ေသြးေဆာင္ေနတယ္။ တေပါင္းပိ်ဳကေတာ့ ကိုယ္ေၾကာင့္ တေပါင္းလဟာ လြမ္းေမာဖြယ္ေကာင္းေနတာလို႔ အျပစ္ပံုပါတယ္။ အိုခ်စ္သူ သစ္တစ္ပင္ ေပၚ ငွက္တစ္ေကာင္ သာ ေနတယ္ ။ အလြမ္း သီခ်င္းသာ ဆိုတယ္ ။ ဥၾသငွက္ကို မဆိုပါနဲလို ေျပာလို ရေကာင္းရမယ္ ။ မလြမ္းပါနဲ လို႔ ကိုယ္ကိုကိုယ္ ခိုင္းလို႔မရတဲ့ အျဖစ္ပါ။ ငါ့အသံကို မၾကားနိုင္ဘူး ၊ ငါကို မျမင္နိုင္ေတာ့ဘူး ဆိုေစအံုးေတာ့ ငါအလြမ္းေတြကို အမွတ္တရ ၀တ္ဆံအ၀ါေရာင္ တင္းျပည့္ေနတဲ့ ကံေကာ့္ရနံေလး ရရင္ တေပါင္းသမီးပ်ိဳေလး တစ္ေယာက္လြမ္းေနတယ္ ဆိုတာ ေမ့လိုက္ပါေတာ့ ။ ေႏြဟာ ပန္းမ်ားစြာျဖင့္ ပူေလာင္စြာ လွပေနပါေသးတယ္ အို ခ်စ္သူ။