Tuesday, September 9, 2008

ေၾကးရုပ္ၾကီးႏွင့္ လူထူးဆန္းတစ္ေယာက္

အဲဒီေန႔ေပါ့ ၉.၉.၁၉၈၉ ခုေန႔ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ေျခာက္ေသြ႕အသက္ေမ့ေနခဲ့့ေသာ့ ပန္းျခံၾကီးတစ္ခုလံုး ျခိမ့္ျခိမ့္သည္းသည္း ၾကက္ပ်ံမက်က္ စည္းကားဖို႕အေၾကာင္းတစ္ခု ဖန္ခဲ့ ပါ သည္။ အရပ္ေလးမ်က္ႏွာမွ ေထာင္ေသာင္းမကစြာေသာ လူအမ်ားစုသည္ မီးတုတ္ ၾကီးငယ္မ်ား အုိးစည္ ဗံုေမာင္းမ်ား ေပ်ာ္ရႊင္စြာ တီးလွ်က္ ဂါရ၀ လာေရာက္ျပဳၾကသည့္ အထိန္းအမွတ္ ေန႕ရက္ကေလးသည္ ျဖစ္ေတာင့္ျဖစ္ခဲ့ လွစြာေသာ ထိုအရပ္ေဒသ၏ အမွတ္တရ အခ်ိန္သမယ ျဖစ္ခဲ့ေလတယ္။ ဒီပန္းျခံထဲမွာ ေရေလာင္းေပါင္းသင္းဖုိ႔ လူသူမဲ့ေနတဲ့ သစ္ပင္ရိုင္းတစ္ခ်ိဳ႕ ခပ္ယိုင္ယုိင္ အေဆာက္ဦးတစ္ခု ရယ္ ၊ ဘယ္တံုးကမွ ေဆးျဖဴသုတ္ ၊ ေရႊေဆးသုတ္ျခင္းတို႕ မခံရတဲ့ ေၾကးရုပ္ထုမဲမဲတစ္ခုရွိတယ္။ ဒီေၾကးရုပ္ဟာ တစ္စံုတစ္ေယာက္၏ ကိုယ္က်ိဴးစြန္႕ အသက္ေပးစြမ္းေဆာင္ခဲ့မႈကို ဂုဏ္ျပဳထားျခင္းျဖစ္ေနတယ္။ ထုိမဲမဲ ေၾကးရုပ္ထုေဟာင္းသည္ ကမာၻကို အံတုခဲ့တဲ့ လူသားတစ္ဦး၏ အရိပ္ေဟာင္း၊ လူမ်ိဳးတစ္ခု၏ လက္ဦးဆရာတစ္ဆူ၊ ႏုိင္ငံတစ္ႏုိင္ငံ၏ မေမ့အပ္တဲ့ အရိုေသခံ လူတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့ပါေပမယ့္ ေနာက္ထပ္လူမ်ိဳးၾကီးတစ္စုအတြက္ေတာ့ ဤေၾကးရုပ္ထု ပိုင္ရွင္ဟာ သိပ္ကိုအေႏွာင့္အယွက္ ေပးစြမ္းႏုိင္သည့္ ေခတ္ပညာတတ္ လူသားတစ္ဦးျဖစ္ခဲ့သည္။ ထူးဆန္းသည့္ အေတြးအေခၚ ရင့္သန္သည့္ သမာဓီ ခိုင္မာတဲ့ယံုၾကည္ခ်က္တို႕ျဖင့္ လူ႕အခြင့္အေရးဆိုေသာ စကားလံုးကို လူသားအားလံုးအတြက္ ေရွ႕ဦးစြာ အေရးဆုိေပးခဲ့ သူျဖစ္ခဲ့သည္ ။ အညွိေရာင္၀တ္ရံုႏွင့္ အျဖဴေရာင္ ၀တ္ရံုသည္ သူအတြက္ သိပ္ကိုအဓီကမက်ေၾကာင့္ သူ၏က်င့္စဥ္ျဖင္ သက္ေသျပခဲ့သူျဖစ္သည္။ ``ေထာင္ ”ဆိုေသာ စကားလံုးသည္ ေၾကာက္လန္႕စရာမဟုတ္ခဲ့သလုိ ဆင္းရဲငတ္ မြတ္ျခင္းသည္ လည္း ေနာက္တြန္႕ေလာက္ေစေသာ အတားဆီးမဟုတ္ခဲ့သည့္ သူ၏သတၱိ အတြက္ သူေမြးရပ္ေျမဇာတီၾကီး သည္အလြန္ ဂုဏ္ယူခဲ့ၾကေပမယ့္ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာျမင့္လာေသာအခါ တစတစေမ့ေလွ်ာ့ စျပဳလာခဲ့ၾကသည္ကို အသစ္တဖန္ ျပန္လည္ႏိုးထေစေသာ ဂုဏ္ျပဳပြဲသည္ အလြန္ေစကားေလသည္။

သစ္ပင္စိုက္သူသည္ သစ္သီးကို မေမွ်ာ္ကိုးေပ။ သစ္တစ္ပင္ရွင္သန္ ေစလိုသူတုိင္းသည္လည္း ထုိသူအား ဂုဏ္ျပဳစကားေျပာ ဆိုၾကလိမ့္မည္။ အသီးအပြင့္ကို ခံစားရေသာ လူသားမ်ိဳးဆက္သည္သာ သစ္ပင္စိုက္ေပးခဲ့သူကို ေမ့ ေလွ်ာ့တတ္စျမဲ ျဖစ္တတ္ ၾကပါသည္။ ဤသစ္သီးအား ထုိက္တန္ေသာ ဆုလဒ္ အျဖစ္ စားသံုးၾကေပမယ့္ ေက်းဇူးဟုေသာ စကားလံုး ကို ေျပာဖို႕ တြန္႕ဆုတ္ျခင္း သည္ ေက်းဇြတ္ျခင္း ေလလား စေတးခံ ေျမစာသည္ စေတးခံရန္အတြက္ သူအေၾကာင္းဖန္လာေစတာလား ေတြးမိ၍ ညဏ္မမွီႏုိင္ေသာ အေတြးမ်ားျဖစ္ေနခဲ့ပါသည္။

ဤမွ်စည္ကားလွစြာေသာ ဂုဏ္ျပဳပြဲအား တတ္တတ္ၾကြၾကြပါ၀င္ ဦးေဆာင္သူဦးေပါင္းမ်ားစြာၾကားထဲ အခမ္းအနားျဖင့္ အျဖစ္ ေန႔မအား ညမအား အားတက္သေရာ ပါ၀င္ခဲ့သည့္ ထူးဆန္းေသာ လူတစ္ဦးပါ၀င္ခဲ့သည္။ ထိုသူသည္ ဟိုေနရာ စပ္စပ္ ဒီေနရာစပ္စပ္ျဖင့္ ေနရာတိုင္း၌ အားတတ္သေရာ ရွိေနတတ္သူလည္းျဖစ္သည္။ ထိုလူထူးဆန္းသည္ မိတ္ေဆြေပါမ်ားသည္။ စကားေျပာတည္သလာက္ စကားေျပာလည္းအလြန္ေျပာေကာင္းသည္။ လူခ်စ္လူခင္ေပါသေလာက္ ေလးေလးစားစားဆက္ဆံခံရ သူလည္းျဖစ္ျပန္သည္ ။ လူသူေလးစားခံရသေလာက္ လူႏွင့္ေ၀းေ၀းေနသူလည္း ျဖစ္ေနျပန္သည္။ လူႏွင့္ေ၀းေ၀းေနသေလာက္ လူေတြကို စည္းရံုတတ္သူ ၊ဦးေဆာင္ႏုိင္သူ ၊ အမ်ား၏ ယံုၾကည္ျခင္းခံရသူလည္း ဟုတ္သည္။ အျငင္းအခုံ ခုန္မင္သူျဖစ္သလုိ ေအးေဆးတိတ္ဆိတ္ေနသူ ၊ ႏွစ္သက္ေသာ စာအုပ္မ်ားၾကား၌ အိပ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူလည္းျဖစ္သည္။ မိသားစုအား ေမ့ေလွ်ာကာ ထမင္းေမ့ ၊ ဟင္းေမ့ ၊အိမ္ေမ့ အားလံုးကို ေမ့ကား ဤဂုဏ္ျပဳပဲြအတြက္ လံုးပန္းခဲ့သူမ်ားထဲ သူလည္းပါခဲ့သည္။ ေရွ႕ရိုးအတိုက္အခံမ်ား၊ ေနာက္လုိက္မ်ား၊ ဂုဏ္ျပဳပဲြမလုိလားသူမ်ားၾကားထဲ ေျပာေလွ်ာေနေသာ အစဥ္အလာတစ္ခုကို လက္ဆင့္ကမ္း ဆင္ႏြဲႏိုင္ဖို႕ ဤေၾကးရုပ္ေရွ႕ လူသားမ်ားတစ္စုတစ္ေ၀းအတူတကြ လာေရာက္ဂုဏ္ျပဳေရးအတြက္ သူတုိ႕ လံုးပန္းခဲ့သည္။ သူတို႕ၾကိဳးစားခဲ့သလိုဘဲ ဆိုး၀ါးရႈပ္ေထြးေနေသာ ႏုိင္ငံေရးအေျခေနမ်ား ၊လက္ရွိ တည္ဆဲဥပေဒမ်ား စည္းမ်ားကို ေက်ာ္လ်က္ ဂုဏ္ျပဳပြဲျဖစ္ေျမာက္ေအာင္ျမင္ခဲ့သည္။ ေနာက္ဆံုးမ်ိဳးဆက္တို႕ လြဲ႕ခဲ့ေပမယ့္ ေျပာစမတ္က်န္ေနေသာ အမွတ္တရေနျဖစ္ခဲ့သည္။ ေနာင္အမ်ားအၾကာခင္ ဤေၾကးရုပ္သည္ ေရႊေဆးဂုဏ္ျပဳျခင္းခံရေလသည္။ သို႕ေသာ္ ထူးဆန္းေသာလူထန္းဆန္းသည္ ဂုဏ္ျပဳပြဲ ၄၉ ႏွစ္ေျမွာက္ လူတစ္ဦး၏ ဂုဏ္ျပဳပြဲအား တတ္အားသေရႊ႕ေဆာင္ရြက္ေနခဲ့ေပမယ့္ သူ၏လူဘ၀ေနာက္ဆံု အခ်ိန္ဟာ ၁၀ရက္မွ် သာ က်န္ေတာ့ေၾကာင့္သူမသိခဲ့ေလရွာေပ။ တစ္ကယ္၍ သူသာ သူေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ကို သူၾကိဳတင္သိေနခဲ့လွ်င္ သူသည္ ဤဂုဏ္ျပဳပြဲအား ေန႕မအား ညမအားၾကိဳးစားရွာႏုိင္ပါအံုးမလား … သို႔ေပမယ့္ ေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာေသာ လူမ်ားသည္ သူ၏ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္၌ လာေရာက္ဂုဏ္ျပဳခဲ့ၾကေလသည္။

ဤေန႔ ၉.၉.၂၀၀၈ ေန႔ဟာ ေၾကးရုပ္ၾကီး၏ဂုဏ္ျပဳေန႔အထိမ္းအမွတ္ဟာလည္း ၆၉ ႏွစ္ျပည့္ခဲ့ေလျပီး ၊ လူသားမ်ား ရင္ဘတ္ထဲ ေၾကးရုပ္ၾကီးအား ဳသတိရခဲ့ သူတစ္ ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ျဖင့္ ပန္းျခံၾကီးကေတာ့ အသြင္ေျပာင္းလန္းဆန္းေနေပမယ့္ ဂုဏ္ျပဳသူမဲ့လုိေနေလျပီ။ ဂုဏ္သတင္းေမွးမိန္ေလးျပီ၊ လူထူးဆန္းၾကီးသည္လည္း အႏွစ္ႏွစ္ဆယ္ျပည့္ရန္ ၁၀ရက္လိုေတာ့သည္။ သူမိသားစု က သူကိုသတိရၾကေလေပမယ့္ ေၾကးရုပ္ၾကီးကေတာ့ အထီးက်န္ေျခာက္ေသြ႕ ျမဲ ေျခာက္ေသြ႕လွ်က္ ရွိေနအံုးမည္။

မယ္မဒီ

No comments: