အိုသစၥာ သင္နာမည္ကို ငါသတိမျပဳျဖစ္ခဲ့မိတာ အေတာ္ေလးေတာ့ ၾကာလွျပီထင္တယ္။ သင္ ငါ့ရင္ဘတ္ကို အသာေလး အခ်ိဳသတ္ေခၚ အနားေရာက္မွ ေျခစံုကန္ မခံရမခ်င္း ငါက သစၥာဆိုတဲ့ သင္ကို ငါ ေမ့ေနခဲ့တယ္။ ငါကလည္း ငါကိုယ္ငါ ယံုၾကည္သူ ျဖစ္္ေနေလေတာ့ သင္ ငါဆီလာျပီး မေႏွာက္ယွက္ႏုိင္ဘူးလုိ ငါယံုၾကည္မႈ ပိုေနခဲ့တာလည္းျဖစ္မယ္။ ငါက ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္တာဆို ေယာင္လို႔မွ လွည့္ၾကည့္တတ္တဲ့လူ မဟုတ္ေလေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ လူသေဘာ လူမေနာမွာ အလိုက္အထိုက္ ကေလး လိုက္လိုက္ေလွ်ာေလွ်ာ ေနေပးတတ္ရ တယ္ဆိုတာအစ ေမ့ခဲ့ဖူးတာကို။ ငါ့ေမ့ေနခဲ့တာကလည္း မ်ားသား တစ္ခါတစ္ေလ လူတစ္ေယာက္ကို ျပံဳးျပဖို႔ ၊ သတင္းစကားေမးဖို႕လည္း ေမ့ခဲ့တဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ။ ဒါတင္ ဘယ္ကမလည္း ငါဒီအခ်ိန္အထိ ဘာေၾကာင့္မ်ား ငါအသက္ရွင္ ေနထုိင္ေနသလည္းဆုိတာကို ဆန္းစစ္ဖို႔ ၊ငါ၏ရည္မွန္းခ်က္တုိ႕ ၊ အနာဂတ္တို႕ ၊ ဘ၀ခံယူခ်က္တို႔ဆိုတာ ငါသိတဲ့ အရာေတြမဟုတ္ဘူး ။ ငါဆီမွာ တစ္စတစ္စ ရင့္ေရာ္လာတဲ့ ကိုယ္ခႏာၱတစ္ခု ရွိေနပါတယ္။ ဘယ္လုိမွ အဆင္ေျပေျပ ၾကည္ေပ်ာ္ရူေပ်ာ္ျဖစ္ေအာင္ ျပင္ဆင္မ၀တ္တတ္တဲ့ ေရွ႕၇ိုးဆန္ဆန္ အ၀တ္အစားတစ္ခ်ိဳ႔ထက္လြဲ၍ အသစ္၀ယ္၀တ္ရေကာင္းမွန္း ငါေမ့ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ပါ...
ငါက ငါလုပ္ခ်င္တာကို စြပ္လုပ္ေနတဲ့လူတစ္ေယာက္ ျဖစ္ေနတာကို။ ငါဆီမွာ လူသားအခြင့္အေရးရွိရမယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ အေတြးအေခၚတို႕ရွိရမယ္၊ စာနာတတ္တဲ့ ႏွလံုးသာ တစ္ခုရွိရမယ္၊ ျခိဳးျခံေခၽြတာတတ္ရမယ္ ရိုးသားရမယ္ဆုိတဲ့ သိပ္ကိုအလုပ္ မျဖစ္တဲ့ အေတြးေခၚ တစ္လြဲေတြ ငါဆီ ဘယ္တံုးကေရာက္ေနခဲ့မွန္းေတာင္ ငါသိခဲ့တာမဟုတ္ဘူး။ ေလာကကို မွန္တစ္ခ်ပ္လို ျမင္ခဲ့တဲ့ ငါက ကိုယ္ျပံဳးတုိင္းသူျပံဳးလိမ့္မယ္လို႕ မထင္ေပမယ့္ ကိုယ္ မွန္တုိင္း အရာအားလံုး မွန္ေနလိမ့္မယ့္လို ထင္ေနခဲ့မိတာကို ဘ၀ဆိုတာ ၾကံဳသလို အ၀တ္လွဲသလို လွဲခ်င္တိုင္း ၾကိဳက္ႏွစ္သက္ရာကို ေရႊးယူ၀တ္ေနၾကတဲ့ ၀တ္ရံုတစ္ခုမွန္း ငါဘယ္သိမွာတံုး ငါျခံဳခဲ့မိတာက သဘာ၀ျခံဳထယ္ အေဟာင္းတစ္ခုေလ။ အေရာင္ျခယ္သထားတဲ့ ေရာင္စံုပု၀ါ ငါဆီမွာ မရွိခဲ့ပါဘူး
စားလုိက္ေသာက္လိုက္ အိပ္လိုက္ ျဖစ္စဥ္တစ္ခုအေပၚ ပ်င္းပ်င္းျဖင့္ ေျခာက္ေသြ႔စြာ ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတဲ့ ငါကိုမွ သစၥာဆိုတဲ့ ေမာင္မင္း ငါေနာက္က ထပ္ၾကပ္မကြာ ကပ္လိုက္ေနတာ ၾကာေနခဲ့ျပီ ထင္တယ္။ ငါကိုအလွဲထိုးဖို႕ အခ်ိန္ကို အိပ္ရင္းေစာင့္ေနခဲ့ရပံုေပၚတယ္။ ငါက ဘယ္သူကိုမွ ထိခိုက္ေစတတ္တဲ့ လူေပၚစီးတဲ့ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေန႔တစ္ေန႕ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္ေနာက္ကို လိုက္ေနတဲ့လူ ၊ ဥၾသငွက္သံကို ၾကားရင္ ရင္ကြဲလုမတတ္ ပက္လက္ေမ်ာခ်င္ရင္ ေမ်ာေနတဲ့လူမ်ိဳး ဒါေပမယ့္ ငါက ပိတ္ထားတဲ့့နားတစ္စံု၊ ကန္းေနတဲ့မ်က္လံုးတစ္စံု၊ ႏႈတ္ဆိတ္ဆြံအ ေနတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတို႔ျဖင့္ ေလာကကို ေပေစာင္းေစာင္းေနတတ္တဲ့လူျဖစ္ေနေလေတာ့ အၾကံအိုက္ေနတဲ့ ေမာင္မင္း ၊ ေခြးတိုးေပါက္ကေန ၾကြက္၀င္သလို ငါဆီ ဟုိ၀င္ဒီ၀င္လုပ္ျပီး ငါ့အားနညး္ခ်က္ကိုေတြ႔ေအာင္ရွာေတြခဲ့တာေတာ့ ငါခ်ီးက်ဴးပါတယ္။ တကယ္ဆို သိပ္ကိုၾကီးက်ယ္ျမင့္ျမတ္လြန္းတဲ့ ေမာင္မင္းသစၥာ သင့္ လူၾကီးလူေကာင္း နည္းနည္းကေလးပိုဆန္ဖို႔ေကာင္းတယ္...
ငါဆီမွာ အသစ္စက္စက္ ေက်ာက္ဆစ္ထုျဖစ္ေနတဲ့ နလံုးသားတစ္ခု ဂူသြင္းသိမ္းထားခဲ့မွန္း ေမာင္မင္းဘယ္အခ်ိန္က သိေနခဲ့တာလည္း ။ သိပ္ေမ့တတ္လြန္းတဲ့ငါေလ ဒီအသည္းနလံုးတစ္စံု ရွိေနမွန္းလည္း မေတာ္တဆ ေမ့ေနခဲ့တယ္။ ေလေျပတိုးရင္ေတာင္ တုန္လႈပ္ႏုိင္ေစတဲ့ ငါအသည္းႏုႏုေလးကို ေမာင္မင္းအသံုးခ်သြားခဲ့တယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ငါရင္ဘတ္ထဲ ေရာက္လာရင္ ျပန္ထြက္သြား တတ္မွန္း လည္း ငါေမ့ေနတယ္။ အခ်စ္ဆိုတာ ပြင့္ခ်င္တုိင္းပြင့္ေနတဲ့ သစၥာပ်က္မတစ္ေယာက္၊ ထင္သလုိပြင့္ျပီး ျဖစ္သလို ေၾကြတတ္တဲ့ အညွာမခိုင္တဲ့ ပန္းတစ္မ်ိဳးဆိုတာ ငါေလ့လာမႈ အားနည္းခဲ့တယ္။ ငါဆီမွာ အဆစ္အခက္ေ၀ဆာေနတဲ့ အခ်စ္ဆိုတဲ့ သစ္တစ္ပင္ ဘယ္သူမွအသိခင္ ရွင္သန္ေနတာရွိတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္က ဒီသစ္ပင္ ငါဆီေရာက္ေနခဲ့မွန္းလည္း ငါမသိဘူး။ တစ္စတစ္စ အဖူးအပြင့္ေတြ ေ၀လာတဲ့ သစ္ခက္တို႕ဖုူးရံုေလးရွိေသးတယ္ သစၥာဆုိတဲ့ပိုးတစ္မ်ိဳး ငါ့အပင္ကို ၀င္ဖ်က္သြားတယ္။ ၀ါေရာ္ညိွးႏြမ္း ေနတဲ့ သစ္ပင္ကိုျမင္မွ ငါ သစၥာကာကြယ္ေဆး ျဖန္းဖို႕လိုမွန္း၊ အေလးမထားတဲ့ငါ ၊အျမဲေမ့ေလွ်ာေနတတ္တဲ့ ငါအတြက္ မျမဲျခင္းဆိုတဲ့ သစၥာတရားက ပညာျပသြားတယ္ ။ ေနာက္ကိုမေမ့နဲ႔တဲ့။ အင္း…အင္း…အင္း… ငါကေတာ့ ေမ့အံုးမယ္။ ငါယံုၾကည္ခ်က္က ငါ့ သစၥာတရားေလ။ ေမာင္းမင္းအလွဲထိုးခ်င္ထိုးလိုက္ သစၥာဆိုတာ သစၥာျပဳသူထက္ သစၥာရွိေနသူေပၚ ေမာင္းမင္းဘယ္လုိ ၾကံမလည္းဆိုတာ ငါေစာင့္ ၾကည့္ဖို႕မေမ့ေတာ့ဘူး ငါ့ရင္ဘတ္က အမာရြက္က်န္ေနခဲ့ျပီကို ၊ ေမာင္မင္း သစ္ပင္တစ္ပင္လံုးရွိေနတဲ့ ငါက သစ္တစ္ခက္ ခုတ္လုိက္ရံုလည္း အျဖံဳေလာက္ပါဘူး အသစ္ အသစ္ေသာ အကိုင္းအခက္တို႔ကို ငါျမင္ေယာင္လာေသးတယ္ …
မယ္မဒီ
No comments:
Post a Comment