သူက
ေလာက၏ေတးကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ျဖစ္တယ္..
ေလာကအတြက္ ေတးကဗ်ာ ဖန္ဆင္းေပးသူလည္း ျဖစ္တယ္...
သူက သူ၏ေက်ာ္ၾကားေစသူ
သူက ေက်ာ္ၾကားျခင္းေအာက္၌ လည္စင္းက်ဆံုးသူ...
သူက ေလာက၏ အသည္းနလံုးတစ္ခု
ေလာကသည္ သူအတြက္ အသည္းနလံုးျဖစ္ခဲ့သူ...
သူက
ၾကိဳးၾကာငွက္၏ အသည္းနွလံုးႏွင့္ ဥေဒါင္းငွက္တို၏ ၀ိညာဥ္၀င္စားသူ
ဂီတေမွာ္ၾကိဳးတို႔၏ ဆံုမွတ္တုိ႕ျဖစ္သလုိ
အႏုပညာဇ်ာန္၀င္စားသူတို႔၏ နလံုးသည္းပြက္ေျခရာစုလည္းျဖစ္တယ္...
အာရံုဦးေလညုင္းႏွင့္ ညေနေစာင္းဆည္းဆာမွာ ကဗ်ာေတးဖြဲလိုသူ
ပန္းပြင့္၏မ်က္ရည္ႏွင့္ ကိုယ္လက္သန္႕စင္ျပီး
သူ၏ေသြးျဖင့္ ေတးသြားမ်ားအား သစ္လြင္ေတာင္ေျပာင္ ရွင္သန္ေစသူ…
သူလက္ေပၚမွာ
မေသြးဘဲ လက္တဲ့စိန္သြားတစ္လက္၊
စကားလံုးတိုုပ်ိဳမ်စ္သစ္ေနတဲ့
အသစ္စက္စက္ အဘိဓါန္တစ္အုပ္၏ ပထမစာမ်က္ႏွာ ရွိတယ္…
သူအသံမွာ
ကာရံတို႕ကြန္႕ျမဴးတဲ့ ေတးခ်ိဳခ်ိဳတစ္ပုဒ္၊
သူဆုေတာင္းထဲ ဂီတတို႔ အံက်ေနတဲ့ နတ္ေစာင္းတစ္လက္
အျမဲစဥ္းခ်က္မွန္ေသာ သင္းကြဲငွက္တစ္ေကာင္၏ ရင္ကြဲသံအက္အက္...
သူရင္ဘတ္မွာ
အက္ဆစ္တုိရြာသြန္းေနတဲ့ လြမ္းျခင္းတစ္ခုႏွင့္
ႏွလံုးသားက စကားလံုးတို႕စြင့္ကားတဲ့ ပန္းတစ္ခင္း
အေတာင္တစ္စံု မနားတမ္း ရိုက္ခတ္ခံေနရသည့္
ဒဏ္ရာသခ်ၤဴိင္းပ်က္တစ္ခု၊
နာရီတို႕ေမ့ေလွ်ာေနေသာ စညး္ခ်က္မမွန္ေတာ့သည့္
ရင္ခုန္သံအႏြမ္း ခုန္သံမ်ားျဖင့္ …
သူနာမည္အား
သမိုင္း၌တည္ခင္းေသာ ေနာက္ဆံုးစာမ်က္ႏွာအျဖစ္
မွတ္ေက်ာက္ အကၡရာထြင္းတဲ့ ေခတ္တစ္ေခတ္၏ သူရဲေကာင္းျဖစ္ေစတယ္ …
သူကသူ၏ ရႈံးကို ကို စားသံုးသူ
သူေန႔ကို ဆင္းရဲျခင္းအတိျဖင့္စေတးသူ
ဘ၀ကို ရက္ေရာစြာ သီခ်င္းၾကားထဲ ေပးဆပ္သူ…
သူကသူ၏ ထြန္းညီဳးေလာင္းကၽြမ္းခံ
သူကသူ၏ ေက်းကၽြန္တစ္ေယာက္
သူကသူ၏ ေသြးစက္ကိုေပ်ာ္ေမႊ႕စုပ္ယူရာ အရီုးစု…
လူသားတို႕ယစ္မွဴးတဲ့ သူေတးသြားမွာ
ပဥၥလက္နလံုးသားတို႕ အင္းအားေလာင္စာကုန္ႏြမ္းလည္း
မတူညီတဲ့အေလွ်ာ္အစားတစ္ခု မွန္း သူမသိခဲ့၊
နလံုးသားျဖင့္ေရးေသာ သီခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာ သူဖန္ဆင္းေပးခဲ့တယ္။
ၾသဂုတ္လ၏ မိုးေရစက္ တစ္ခ်ိဳ႕
ေလာက၏ မ်က္ရည္ သစ္မ်ားစြာ
ဂါရ၀ ဦးညြတ္ျခင္းတို႔
ေျခြယူသိမ္းပိုက္လွ်က္ `လြတ္ေျမာက္ျခင္းေကာင္းကင္ဆီ´
စကားလံုးမ်ား မရွိေတာ့ေသာ တစ္ေန႕
သူ ေလာကကိုစြန္႕ခြာသြားခဲ့တယ္။
(ကိုငွက္ အလြမ္းေျပ အမွတ္တရ ၊ ညဏ္စြမ္းသေလာက္ ဂုဏ္ျပဳျခင္းျဖစ္ပါသည္)
မယ္မဒီ
No comments:
Post a Comment