ဘ၀ဆိုသည့္ ေလွတစ္စင္း
ငါ့ေရွ႕ေမွာက္ ဆိုက္ဆိုက္ျမိဳက္ျမိဳက္ကမ္းကပ္လာခ်ိန္
ငါ့ မေသခ်ာေသာ ကတိစကားတစ္ခြန္းႏွင့္
မေရရာႏုိင္သည့္ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္တစ္ထုပ္ကို
ေလွေပၚတင္ ၍ ခရီးလႊင့္ခဲ့သည္…
ငါ့ေရွ႕မွာ ကမ္းမျမင္ေအာင္ “မျဖစ္ႏုိင္ဘူးဆိုသည့္”
စကားလံုးတို႕ ျပည့္နက္လိုေနတယ္။
ငါ့ေနာက္ေက်ာမွာ တစ္သီတစ္တန္း က်ယ္၀န္းလွသည့္
“ေသာကႏွင့္ ေမာပန္းျခင္း၏ေတာင္စြယ္မ်ား ”အျပိဳင္အရိုင္း ကာရံလိုေနျပန္တယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါက ႏုံခ်ာခ်ာ မိသားစုက ေမြးလာတဲ့
ဆင္းရဲသားတစ္ေယာက္၏ မ်ိဳးဆက္သစ္ သူ ဆင္းရဲမတစ္ေယာက္
ဘ၀က အားမနားစြာ ခ်ီးျမင့္လိုက္သည့္
တစ္သက္တာ အေတာင္က်ိဳးေနေသာ အဖမဲ့ ဇင္ေရာ္တစ္ေကာင္းအျဖစ္
ေခါင္းမာတတ္ျခင္းႏွင့္ အာခံျခင္း ၊ သနားတတ္ျခင္းႏွင့္ အပ်င္းၾကီးလြန္းျခင္းက
ငါဆိုသည့္ ၀န္းခံျခင္း သင္ေကၤတတစ္ခု ကို
ငါလည္ပင္၌ ငါကိုယ္တိုင္ဆြဲထားေသးသည္…
ငါပိုင္ဆိုင္သမွ် ခ်စ္သူက ေပးလုိက္တဲ့ မဆိုစေလာက္
အစုတ္အျပတ္ ခ်စ္ျခင္းတစ္ျခမ္းတစ္ရႊဲ႕
မႏိုင္မစြမ္းသည့္ မုဆိုးမ မိခင္ထံမွ ခမ္းႏြမ္းႏြမ္း ေမတၱာေလးသာ…
ငါလြင့္လာတဲ့ ေလွေပၚက ရႊက္တုိင္မွာ ျဖဴဖြဲဖြဲသစ္လြင္လြင္
တလူးလူးလြင့္ေနတဲ့ ငါမာန ၊ တျဖည္းျဖည္းခရီးႏွင္းေနေသာ
စိတ္တို႔က ဆိပ္ကမ္းတစ္ခု ျပီး ေနာက္ဆိပ္ကမ္းတစ္ခုဆီသို႕
အဆံုးမသတ္ ခရီးလႊင့္ေပ်ာ္ေနေသာ
ငါဟာ ဇင္ေယာ္ တစ္ေကာင္အျဖစ္…
ႏုိင္ငံေပါင္းမ်ားစြာ မနက္ျဖန္ေပါင္းမ်ားစြာ
“မျဖစ္ႏို္င္ဘူးဆိုေသာ စကားလံုးမ်ားရွိရာထိ
ငါ ခရီးဆက္အံုးမည္။
2 comments:
ဒီကဗ်ာေလး ၾကိဳက္တယ္။
ကဗ်ာထဲက စာသားေတြ အကုန္ႀကိဳက္တယ္
တစ္ခ်ိဳ႕ဆိုလိုတာေတြမွာ တိုက္ဆိုင္တာေတြ
ပါေတာ့ ထပ္တူ ခံစားရတယ္
ခင္မင္ရေသာ အစ္မ ေပ်ာ္႐ႊင္ပါေစ
Post a Comment