ကဗ်ာမည္ေသာ ည

သာလြန္းတဲ့ ညကဘဲ ဖ်ားေယာင္းေလသလား သီတြင္းကၽြတ္လျပည္ဆိုတဲ့ အသိတရားကပဲ က်မကို ႏိုးေဆာ္ေလးသလား က်မရင္ဘတ္ထဲ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္ ၀င္ပူးတယ္။ အျဖဴေရာင္လႊလႊ အရိပ္ထင္တဲ့ လိပ္ျပာအသြင္က ျပံဳးစစ၊ မႈံကုပ္ကုပ္ ဂြတိဂြက်၊ ကဗ်ာမဆန္းတဲ့ စကားေတြကိုေျပာျပီး ရစ္၀ဲ၀ဲ ရစ္၀ဲ၀ဲ က်မ ည သန္းေခါင္ယံမွာ အေတာင္ေတြ နားမဆန္ေအာင္ တိုးေ၀ွလို႔ လာျပန္တယ္…သူကေျပာတယ္...

….ခ်စ္တယ္တဲ့ …

ကဗ်ာဆန္လိုတဲ့က်မက ညကို ကဗ်ာျဖင့္အလွဆင္္ခ်င္တယ္။ ကဗ်ာမဆန္ေသာ ညက ခ်စ္ျခင္းတရား စီးျဖန္းကာ အရာခပ္သိမ္း လွပျခင္းမ်ားျဖင့္ ပတ္၀န္းက်င္တစ္ခုလံုး ဖံုးလြမ္းသြားေစတယ္။ လေရာင္ေအာက္ ဒီညသည္ တီးတိုးစကားတို႔ မဆိုဘဲ ၊ ၾကယ္မ်ားျဖင့္ ေတာက္ကာ လတစ္စင္းသည္ ပိုလွပ၍ေနပါသည္။ သို႔ေသာ္ အခန္းထဲရွိ ကြန္ပ်ဴတာစက္ခလုပ္မ်ားေပၚတြင္ ညဟာ အျပင္ ပတ္၀န္းက်င္ထက္ ပို၍ လွပေနပါတယ္ဟု က်မကထင္တယ္။ နံရံမ်ား စာၾကည့္စားပြဲမ်ား အခန္းထဲရွိ ဗီဒို ၊မွန္တင္ခံု၊ အရာခပ္သိမ္းေသာ ျမင္ေလရာတုိ႔သည္လည္း လွပေနသည္ဟု က်မထင္ပါသည္။ က်မျပံဳးေနသည္ဟု က်မကိုယ္ က်မထင္သည္။ အျပင္မွ လာေသာ ကားသံ စကားသံမ်ားသည္လည္း ဆူညံ သည္ဟု က်မကမထင္ ကားလမ္းေဘး၌ ေနရေသာ ဒုကၡကို သည္ေန က်မေမ့ေပ်ာက္၍ ေနႏုိင္သည္။ ေပ်ာ္ရြင္၍ သာ က်မ ေနသည္ ။ျဖဴေသာ လိပ္ျပာတစ္ေကာင္း၏ စကားလံုးမ်ားသည္ သံဇဥ္မ်ားထက္ ပို၍ က်မနား၌ ခ်ိဳျမိန္ ခမ္းနားလို႔ ေနျပန္သည္။ ေအးစက္ေနတတ္ေသာ အခန္းအား အျပစ္တင္စကားတစ္ခြန္မွမဆို က်မ၏လက္ေခ်ာင္းမ်ား မနားမေနလႈပ္ရွားကာ ကဗ်ာဆန္ေသာ စာတစ္ပုဒ္ကို ဤလိပ္ျပာ၏ အေတာင္ခပ္သံမ်ားျဖင့္ ျပီးဆံုးရန္ ၾကိဳးစားေနမိေတာ့သည္…..

က်မခ်စ္တတ္ေနပါသလား… အခ်စ္ကို ေတြရွိေနပါသလား… သို႔တည္းမဟုတ္ ညဟာ က်မကို ေမွာ္တစ္လက္ျဖင့္ ျပဳစားေနပါသလား … အရာအားလံုး ေရာေႏွာေနသည္ဟု က်မထင္မိသည္။ က်မအသိတရားတို႔ လြင့္စြင့္ကာ ထိန္းခ်ဴပ္ႏုိင္စြမ္းတို႔ ေပ်ာက္ဆံုးေနသည္ကို…

အို လမင္းေရ ငါ့တသိ ငါ့တသက္ အၾကိမ္းေပါင္းမ်ာစြာ လျပည့္ညတို႔ ငါျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးပါလ်က္ ဒီေန ဒီရက္ ဒီညေလးက ဘာေၾကာင္းမ်ား ပိုလင္းလက္ေနဟု ငါထင္မိေနပါသလည္း။ လင္းထိန္ေတာက္ပေနတဲ့ လရိပ္ေအာက္ အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ဟိုးအေ၀းက လတစ္စင္း ရင္ခုန္သံကို ငါၾကားေနရသလိုဘဲ ။ အလွႏွင့္ မႈးယစ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ ငါညေတြ လြမ္းဆြတ္သတိရျခင္းမ်ားစြာကို ကဗ်ာ၀တ္ရံုေလးတစ္ထည္ ကိုယ္မွာ၀တ္ျပီး အိပ္လိုက္ေတာ့မယ္။ က်မအိပ္မက္ေတြ ကဗ်ာဆန္ေနပါေစ…



မယ္မဒီ
သီတြင္းကၽြတ္အမွတ္တရ)
၃.၁၀.၂၀၀၉