အေတြြးတိမ္

ငါဟာ ရင္ဗလာျဖင့္ ေျမၾကီးကို တြယ္ဖက္
ေျမဆီကို စားသံုးေနတဲ့
အသံုးမ၀င္သည့္ သစ္တစ္ပင္သာ.. .. ..

မူယုိေနတဲ့ အလြမ္း
အေမာရက္ကန္း တစ္စင္ထိုးလို
ငါ့ရင္ဘတ္က အလြမ္းစက္ရံု
ေဆာင္ကိုပင္အံတုေတာ့

ညက ေျခာက္ေသြ႔စြာ ရယ္တယ္
ငါ့ရင္ဘတ္က ေၾကြကြဲစြာ နာတယ္
ေဆာင္းက တိတ္ဆိတ္စြာ ငိုေၾကြးတယ္
အထီးက်န္ေနတဲ့ ၾကယ္တစ္ပြင့္ ခပ္လွလွေလး ျပံဳးေလတယ္


ေဆာင္းည လမရွိတဲ့ညမွာ
ပိုးစုန္းၾကဴးတစ္ေကာင္ လမင္းေယာင္ေဆာင္ေနတယ္
ဒီညဟာ ေအးစက္စက္ ေလေအးေတြ ၀ါးမ်ိဳထားခံရ ``ည ``

ၾကယ္တစ္ပြင့္ဆီ ပါးသြားအပ္ၾကည့္ဖို႔ အိမ္မက္မက္ေတာ့
ရင္ဘတ္တစ္ျခမ္း ရယ္သံ ငါ့ကိုယ္ငါ ျပန္ၾကားတယ္

မဒီေဆာင္းဦး အပ်ိဳေတာ္ ၀င္စ
မဟူရာ အေမွာင္ေၾကာထဲ
ပုဇဥ္းရင္ကြဲ တစ္ေကာင္ ခ်မ္းလြန္းလို ေအာ္ေနတယ္
အ၀ါေရာင္ လတစ္စင္း ေပ်ာက္ေနတယ္
ပြင့္ျခင္းမလွေသာ ပန္းမ်ား ေျမခတယ္
ငါ့၀ိညာဥ္တို႔ အေတြးတိမ္ႏွစ္ ကာ
အသက္ရူဖို႔ ငါေမ့ေနခဲ့တယ္ .. .. ..



( ရင္ဘတ္ထဲ ရွိေသာ ေဆာင္းညမ်ားအား ျပန္လြမ္းမိျခင္း )
မယ္မဒီ