ျခစားေနေသာ ၀ိညာဥ္

ျခစားေနေသာ ၀ိညာဥ္


က်မ၏ ဘိုင္အိုေဒတာ
က်မနာမည္လား အေဖေပးခဲ့တဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ အေမြေပါ့ ၊ ဒါေပမယ္ အဲဒီအမည္ကို ေျပာင္းဖို႔ ရက္ဆက္မ်ားစြာ ငိုခဲ့သူက အဲဒီအမည္ပိုင္ရွင္ က်မ ကိုယ္တုိင္ ။ က်မ အမုန္းဆံုးလား ေက်ာင္းစာအုပ္ေတြ အားလံုးဘဲ အိမ္ျပန္ မလားခင္ သူငယ္ခ်င္းေတြကို လိုက္လိုက္ေလ်ာေလ်ာ အငွားခ်တတ္တာ ဆုိလို က်မတစ္ေယာက္ဘဲ ျဖစ္လိမ့္မယ္။ သခ်ၤာ ႏွင့္ ျမန္မာစာထက္လြဲလို ဖတ္စရာ တစ္အုပ္မွ ပါမလားတတ္ေပ။ တမင္ေမ့ ခ်င္ေယာင္ ေဆာင္ေက်ာင္းစာသင္ခန္းထဲ သိမ္းထားခဲ့တဲ့ စာအုပ္က မီနွင္းစာအုပ္ ။က်မ အေၾကာက္ဆံုးလူသားက အေဖ။ က်မ ၏ ပထမဆံုး က်ဴရွင္ ဆရာက အေဖ စာမရမခ်င္း ထမင္းစားခြင့္မရေအာင္ ပညာကို လိုလားသူ။ က်မ၏ မွတ္ညဏ္သည္ ပိုဖတ္ေလေလ ပို ေမ့ေလေလ အရိုက္ခံရေလေလ ပိုအိပ္ငိုက္ေလေလက က်မ၏ အက်င့္ ။ က်မ၏ စာဖတ္ခ်ိန္သည္ အတန္းပိုင္ စာမေမးခင္ အခ်ိန္ စကၠန္႔ပိုင္း အတြင္ ညဏ္အထက္အျမက္ဆံုးအခ်ိန္ ။ က်မ၏ အားသာခ်က္သည္ တခဏခ်င္း စာတစ္ပုဒ္လံုးကုိ အတန္းပိုင္းေရွ႔ ၀ါးခ်ႏုိင္တဲ့ အက်င့္ ေကာင္း ။ က်မ၏ တစ္ခုတည္းေသာ အရည္အခ်င္းက စာမ်က္ႏွာ ေပါင္းမ်ားစြာကို လက္တန္းခ်ေရးႏုိင္ျပီး မွင္နီေပါင္းမ်ားစြာ ျဖင့္ အမွတ္တစ္၀က္ဘဲ ရတတ္သည့္ ျမန္မာစာ။ အညံဆံုး ဘာသာရပ္ အဂၤလိပ္စာ အေတာ္ဆံုး ဘာသာ ရပ္ သခ်ၤာ ။ က်မအေပ်ာ္ဆံုးအခ်ိန္ ေက်ာင္းတစ္၀က္ အမွတ္မထင္ပိတ္တဲ့ေန႔ အိမ္မျပန္ဘဲ ပင္လယ္ျပင္ကို ခိုးသြားရတဲ့ အရသာက အေကာင္းဆံုး။ ဗလာစာအုပ္မွန္သမွ် အရုပ္ဆြဲပစ္လိုက္တဲ့ က်မ၏ အထံု ပါရမီ ။ ထူးျခားခ်က္ မုန္ဖိုးဘယ္ေတာ့မွ မေပးတဲ့ မိဘ၏ စည္းကမ္း ၾကီး မားမႈေၾကာင့္ ပိုက္ဆံေခ်းျပီး မုန္၀ယ္စားတတ္တဲ့ က်မက အိမ္ကို လာမယ့္ ဧည္သည္ကို မျမဲေမွ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ဂုဏ္ပုဒ္မ်ား က်မဆိုေသာ က်မအား ကိုယ္စားျပဳပါတယ္။

က်မႏွင့္ အေဖ


သိပ္ကို ထူးခၽြန္ေသာ အေဖ က သားဦးကို လိုခ်င္ခဲ့ပါတယ္ ။ ဒါေပမယ့္ သားအစား ေရာက္လာတဲ့ က်မကို အေဖက ထူးခၽြန္ေအာင္ အျမဲအားထုတ္တတ္ပါတယ္။ က်မက အေဖ့ အသံကို ၾကားရင္ ဖတ္စရာ စာအုပ္တစ္အုပ္မွ အနားမွာ မရွီေအာင္ ဖ်ာလိမ္အသစ္ေတြ ၾကားထဲ ထိုးသြင္းဖြက္ တတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းစာအုပ္ ပံုနိပ္စာလံုးထက္ လက္ေရးလွေစလိုေသာ အေဖႏွင့္ ေက်ာက္စာထက္ ပိုမိုခ်ဳပ္ေထြးေအာင္ ေရးတတ္တဲ့ က်မ ၾကားျပသာနာ အျမဲတက္တတ္ပါတယ္။ စာသင္ခန္းထဲ အဆင့္ ပထမရေစလိုေသာ အေဖႏွင့္ အဆင့္ သံုးကို ႏွစ္ေယာက္တြဲ ခ်ိတ္တတ္တာက က်မ စစ္စစ္ျဖစ္ပါသည္။ စာအုပ္စာေပးကို ခ်စ္တတ္ေအာင္ ေလ့က်င္တတ္တဲ့ အေဖက စာစီစာကံုးစာအုပ္ေတြ ေရႊေသြးစာအုပ္ေတြ လစဥ္ ၀ယ္ေပမယ့္ အိမ္မွ ကတ္ေက်းသည္ ရုပ္ပံုညုပ္လွ်င္ အလြန္ထက္ျပီး အ၀တ္ညုပ္လွ်င္ တံုးေနတတ္ပါသည္။ ထူခ်ြန္ထက္ျမက္ေသာ ေက်ာင္းသာ တစ္ေယာက္ အျဖစ္ပံုသြင္းေနတဲ့ အေဖလက္ရာေၾကာင့္ တစစ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္လာတဲ့ က်မသည္ ၀တၱဳဖတ္ျခင္းကို အလြန္သေဘာက်ႏွစ္သက္သလို အစားအေသာက္ သိပ္ကို အေလးထားေသာ အေဖက သစ္သီးသစ္ရြက္ႏွင့္ အသားငါးကို အခ်ိဳးက် ခ်က္ျပဳပ္ခိုင္းတတ္ေပမယ့္ ငါးေျခာက္ႏွင့္ လက္ဖက္သုတ္မွ လြဲလွ်င္ က်မလွ်ာသည္ မ်ိဳခ်ျခင္းအလုပ္ကို တာ၀န္မေက်ရံုမက က်မ၏ ပါးစပ္မွလည္း လက္မခံလိုေပ ။ အေဖႏွင့္ တူသည္ဟု ဆုိႏုိင္သည္က အေဖသည္ ပိန္ပိန္ ပါးပါး ျဖစ္သလို က်မသည္ လည္း ပိန္ပိန္ေျခာက္ စာေျခာက္မေလးသာျဖစ္ျခင္းက သားအဖ ဟု ေျပာစရာ ရွာေတြႏုိင္ပါသည္။ အေဖပိုင္ေသာ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ နွင့္ စာအုပ္စင္ ဘီဒိုၾကီးထဲ လက္ေရး စာမႈ မ်ားျဖင့္ ကူးယူထားေသာ က်မ္းေဟာင္းမ်ားလည္း ရွိပါသည္။ ထိုစာအုပ္မ်ားကို အေဖရက္ေပါင္းမ်ား စြာ ညမ်ားစြာအိပ္ပ်က္ခံကာ ကူးယူခဲ့မွန္းေတာ့ က်မသိပါသည္။ အေဖ စာအုပ္ဖတ္ေနလွ်င္ အေဖေလာက ကို ခဏေလာက္ေမ့ေနတတ္ျပီး သြားစကားေျပာသူကို စိတ္ဆိုးတတ္သူျဖစ္ေနေလေတာ့ အဲဒီအက်င့္ကို သိေသာက်မသည္ ၀တၱဳစာအုပ္တစ္အုပ္ျပီး တစ္အုပ္ အခန္းထဲ ခိုးဖတ္ရသည္ကို အလြန္ သေဘာက်တတ္ပါသည္ ။ သမီးႏွင့္ အေဖ သူတုိ႔ လုိရာကို လုပ္ေနလွ်င္ တုိင္းျပည္ ျငိမ္းခ်မ္းသည့္ ဟု အေမက ထင္သျဖင့္ ဘယ္ေတာ့ မွ တုိင္ေတာ့ျခင္းမလုပ္တတ္ပါဘူး။ စကားနညး္ေသာ အေဖ ႏွင့္ စကားမ်ားေသာ သမီး၊ ေဒါသၾကီးေသာ အေဖနွင့္ ေပါက္ကရ ထင္တုိင္လုပ္ေသာ သမီး၊ စညး္ကမ္းၾကီးေသာ အေဖႏွင့္ အပ်င္းလြန္ ေရာဂါစြဲကပ္ေနေသာ သမီး ေတြဆံုခြင့္ ရသည္က တိုေတာင္း ခဲ့ပါသည္။ အေဖသည္ ထိုသမီးဆီမွာ သူ၏ အဖိုးမျဖတ္ႏုိ္င္ေသာ သူ၏တစ္ခုတည္းေသာ ပိုင္ဆုိင္ရာ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ကို စိတ္ခ်လက္ခ် ထားခဲ့ပါသတဲ့ ။


က်မႏွင့္ ျခ
အေဖခ်န္ထားခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားသည္ အိမ္၏အပို ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ေနခဲ့သည္။ ပိုင္ရွင္မဲ့ စာအုပ္မ်ား သည္ ပိုင္ရွင္အသစ္ကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေအာင္ ေစာင့္ ေမွ်ာ္ေန ေနခဲ့ေပမယ့္ ေပၚမလာခဲ့ပါ ။ အေမသည္ စာအုပ္မ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ဖုန္ခါေပးရံု သပ္သပ္ရပ္ရပ္ သိမ္းေပးရံုထက္ စာအုပ္တန္ဖိုးအား နားမလည္းပါဘူး။ အေဖ၏ သူငယ္ခ်င္းေပါင္းမ်ားစြာသည္ အိမ္သို႔အလည္ လာတုိင္း စာအုပ္မ်ားကို ငွားတတ္ၾကသည္ ။ ျပန္မေပးသည္က မ်ားလာေလေတာ စာအုပ္စင္သည္ တျဖည္ျဖည့္ တန္ဖိုးေလ်ာ့ နည္း လို႔ ေနပါသည္။ ေနာက္ဆံုးအေမ က စာအုပ္ေတြကို သူမ်ားဆီ လွဴလိုက္ေတာ့မယ္ ကုသိုလ္ရတယ္လိုေျပာတဲ့ အခ်ိန္တိ က်မ၏ စိတ္သည္ စာအုပ္မ်ားေပၚတြင္ စိတ္မ၀င္စားခဲ့ပါဘူး။ အေမက အျပီးေပးလုိက္ေတာ့မယ္ ဆိုေတာ့မွ ။ စာအုပ္စင္ေပၚ ဟုိဖြင့္ၾကည့္ ဒီဖြင့္ၾကည့္ က်မလွန္ေလာၾကည့္ရင္း က်မမသိေသာ ကမာၻတစ္ခုေပၚ က်မေရာက္သြားခဲ့ေလေတာ့တယ္ ။ စာအုပ္ကမာၻၾကီးက က်မသိေနေသာ ကမာၻထက္ပိုမိုက်ယ္ျပန္တယ္ ။ ပိုမို တိက်တဲ့အေထာက္အထားေတြ အမ်ားၾကီး သက္ေသျပေနတယ္။ စာအုပ္ေပါင္းမ်ားစြာ ႏွင့္ ရုပ္ပံုမ်ားစြာ က်မ၏ ၀ိညာဥ္အား အခ်ိန္တိုအတြင္ သိမ္းသြင္းဆဲြငင္ ကာ သူတို႔လိုရာကို ေခၚေဆာင္သြားပါတယ္။ ေကာက္ေၾကာင္းမ်ားျဖင့္ လွပေနေသာ သမိုင္းဆုိင္ရာ မွတ္တမ္းမ်ား၊ အကၡရာ မ်ား ၊ေခတ္အဆက္ဆက္ ေျပာင္းလွဲလာေသာ ယွဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့မ်ား ၀တ္စာဆင္ယင္ပံု မ်ား၊ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား၏ ျဖစ္စဥ္မ်ား ၊ လူသာမ်ိဳးႏြယ္စုႏွင့္ သူတို႔၏ေနထုိင္ရွင္သန္ပံုမ်ားကို က်မ စာအုပ္စင္ေပၚတြင္ အလြယ္တကူ သိႏုိင္ပါသတဲ့ ။ က်မ တကၠသိုလ္ ေက်ာင္းသူမဟုတ္ဘဲ ေက်ာက္စာ မ်ားစြာ အလြန္တရာ ရွားပါလွစြာေသာ ေက်ာက္စာမ်ားကို လည္ စာအုပ္မ်ားအသြင္ ႏုိင္ပါေသးတယ္။ ဒီစာအုပ္ေတြ က်မဖတ္ရမယ္လုိ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။
ေနာက္ရက္ေပါင္းစာစြာ အခန္းထဲ တိတ္ဆိတ္ေနေသာ က်မကို အေမက စပ္စုစြာ လာၾကည့္တတ္ပါသည္ ။ အေဖစာအုပ္မ်ားႏွင့္ ျငိမ္ခ်က္သားေကာင္းေနေသာ က်မအား အေမ ဘာအလုပ္မွ ကူေဖာ္ခိုင္းဖက္ မရႏုိင္ေတာ့ပါ။ အိပ္ရာေပၚတြင္ စာအုပ္မ်ား ႏွင့္ က်မ ေပ်ာ္ေနခဲ့သည္။ အတိတ္ဆီ နန္ဆက္မ်ားဆီ း ေခတ္ေရွ႔ျမိဳ႔ပ်က္မ်ားဆီ က်မ၀ိညာဥ္ သည္ ေပ်ာ္ေမြ႔ေနသည္။ အိုေဟာင္းႏြမ္းေနေသာ ေစတီပုထိုးမ်ားကို ႏြယ္ျမက္တုိ႔ ရွင္္လင္းေပးလိုတဲ့စိတ္ ၊ ထံုးျဖဴမ်ားျဖင့္ ျပန္လည္းတင့္တယ္ေစလိုစိတ္ မွား.ယြင္းေနေသာ သမိုင္းစာမ်က္ႏွာ မ်ားေပၚတြင္ လူေဇာ္၀င္လုပ္လိုေသာ စိတ္ဓါတ္ရဲရဲမ်ားျဖင့္ က်မသည္ စာအုပ္စင္ၾကီးႏွင့္ မိတ္ေဆြ ျဖစ္လာခဲ့သည္။ အေဖက သူမ၀ယ္ႏုိင္ေသာ စာအုပ္မ်ားကိုနွင့္ ရွာပါးေသာ စာအုပ္မ်ားကို လက္ေရးစာမႈမ်ား အျဖစ္ သိမ္းထားခဲ့သည္။ ဆရာၾကီး ဦးဦးသာထြန္း(သူေလးစားရသူ) ၏ စကားျဖင့္ေျပာေသာ သမိုင္းမ်ားကို အသံသြင္းကာ ျပန္လည္းကူးယူထားေသာ စာအုပ္မ်ားလည္း လက္ေရးစာမႈမ်ား အျဖစ္ သိမ္းထားခဲ့သည္။ ေရာေထြးသြားမွာစိုးလို ဗလာစာအုပ္မ်ားကို အေရာင္ ျဖင့္ ခြဲျခားႏုိင္သလုိ နံပါတ္မ်ားျဖင့္ သိမ္းထားပံုသည္ အလြန္စနစ္က်ပါ သည္ ။ ဘာရယ္မဟုတ္ က်မ အေဖကို သေဘာက်မိတယ္။ အေဖစာအုပ္ေတြက အဂၤလိပ္လို လည္း ရွိသား ။

စာအုပ္စင္ေပၚ ခ်စ္ေသာ ၀ိညာဥ္ ၊ အေဖအေပၚအျမင္ေျပာင္းေသာေန႔ အေဖထက္ က်မ စာအုပ္ေတြကို သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ပိုထားအံုးမယ္လုိ က်မေတြးရင္ စာအုပ္မ်ား ျပန္လည္ ေနရာခ်ထားေရး လုပ္မယ္ၾကံတံုး စကၠဴစအပိုင္းအမႈန္ေလးမ်ား စာအုပ္စင္ေနာက္မွ လြင့္က်လာသည္ ။ ထူးဆန္းတယ္ လုိ က်မေတြး ရင္ စာအုပ္စင္ ေအာက္ပိုင္းကို ငံုၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေဖ က ေနရာမရွိ၍ စာအုပ္မ်ားကို စင္ေအာက္၌လည္ထုိးသြင္းထည့္သိမ္းတတ္သည္ ထုိစာအုပ္မ်ား ကို က်မ ဆြဲထုတ္လိုက္ေတာ့ စာအုပ္မ်ားမွာ စာအုပ္အျဖစ္မွ အပိုင္းအစမ်ားျဖစ္လိုေနပါျပီ အေပၚယံေလာက္သာ စာအုပ္အသြင္ရွီေနျပီး က်န္တာ အားလံုး ျခအိမ္ျဖစ္သြားျပီး ။ က်မတစ္ကိုယ္လံုရွိေသြးတို႔ ေတာင္က်ေခ်ာင္ေရလို အဟုန္းဟုနး္ စီးဆင္းေနသည့္ ဟု ထင္မိသည္။ စိတ္အေလာတစ္ၾကီး စာအုပ္စင္ေပၚမွ စာအုပ္အားလံုးကို ဆြဲထုပ္လိုက္ေတာ့ စင္ေအာက္ပိုင္းအားလံုး ဘယ္လုိမွ အဖတ္ဆယ္လို မရေအာင္ ျခအိမ္ျဖစ္သြားျပီး စင္သစ္သားေကာင္ေနလုိ အေပၚပိုင္း စာအုပ္ တစ္ခ်ိဳး အေကာင္းတုိင္း ရွိေနေပမယ့္ စာအုပ္စင္၏ သံုးပံု ႏွစ္ပံုသည္ အေကာင္းတုိင္း မက်န္ခဲ့ေတာ့ေပ။





ျခစားေနေသာ၀ိညာဥ္

က်မ၏ ေနာင္တသည္ က်မဆံုးရႈံးသြားေသာ စာအုပ္မ်ား၏ တန္ဖိုးကို မတြက္ခ်က္နုိင္သလို ေနာင္တသည္ လည္း မေျပာျပႏုိင္ေသာ အတိုင္းအဆတုိ႔ ရင္ထဲထိုး၀င္လားသည္ ။ အခ်ိန္မိွလြင့္ျပစ္သင့္ေသာ စာအုပ္မ်ားေပၚ က်မ မ်က္လံုးတုိ႔ မခြာႏုိင္ဘဲ ရွီေနသည္။ စာအုပ္နာမည္ေလးဘဲ ေတြရေတြရ ေရးသူနာမည္ဘဲ ျမင္ရျမင္ရေပါ့ က်မ စိတ္ထဲမွတ္သားေနမိသည္။ တစ္ေနတစ္ခ်ိန္ က်မျပန္၀ယ္ႏုိင္မယ့္ အခြင့္အလွမ္းေလးမ်ား ရႏုိင္ေလမလားလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေလးျဖင့္ က်မ အလြယ္တကူ မရႏုိင္ေသာ စာအုပ္မ်ားကို မစြန္႔ရက္ဘဲ ျဖစ္ေနခ်ိန္ အေမသည္ အားလံုးကုိ သိမ္းၾကံဳးကာ အေ၀းဆံုးသို႔ လြင့္ပစ္လုိက္ေလသည္။ သို႔ေသာ္ က်မရင္ထဲ ျခစားေနေသာ စာအုပ္မ်ား၏ အျပစ္တင္ ဆဲဆုိသံမ်ား စာအုပ္မ်ားထဲမွ စာလံုးမ်ား၏ ေ၀ဖန္ကဲရဲ႔သံမ်ား ၊ အေဖ၏ နေမ်ာတသ ညိဳးညြမ္းေနေသာ မ်က္နွာမ်ား ၊ တာ၀န္ဆိုေသာ အသိတရားပ်က္ကြက္ခဲ့မိေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ရင္ထဲက ေနွာင္တ အရာအားလံုး ေပါင္းဆံု ျပီး က်မ စာအုပ္ေတြကို ခ်စ္တတ္လာတယ္။ အေဖေရးခဲ့ေသာ စာအုပ္မ်ားေပၚက ေန႔စြဲ မ်ားသည္ က်မမ်က္၀န္းမွာ သံရစ္ခဲ့ေလသည္။ ခုေတာ့ က်မစာအုပ္ေတြကို ခ်စ္တတ္ခဲ့ျပီး အေဖကိုလည္း ခ်စ္မိခဲ့ျပီး ဒါေပမယ့္ က်မပိုင္ဆုိင္တဲ့ စာအုပ္ေတြ အားလံုး ေပ်ာက္ဆံုးသြားခဲ့ျပီး ။ အေဖကို အေလွ်ာ္ေပးဖုိ ႔ က်မ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ စာအုပ္ေတြ စုရေတာ့မယ္။ အေဖလို စာအုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး ဖတ္ရအံုးမယ္ ။ ေႏွာင္တစ္ခ်ိန္က်ရင္ အေဖလိုဘဲ က်မ ဆီမွာ ျခစားခံရအံုးမယ့္ ၀ိညာဥ္တစ္ခ်ိဳ႔ရွိေနလိမ့္မယ္။ အဲဒီအခ်ိန္က်ရင္ က်မကို က်မသားသမီးေတြက အေဖကို က်မမုန္းခဲ့သလိုဘဲ မုန္းလိမ့္မယ္။ က်မ တူေတြ တူမေတြ က ဒီအေဒၚကုို မုန္းလိမ့္မယ္။ အဘြားျဖစ္လာရင္ ဒီအဘြားကို မုန္းၾကလိမ့္မယ့္ ။ ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြက စကားေျပာ အဆင္မေျပတဲ့ ဒီမိန္းမၾကီးကို မုန္းၾကလိမ့္မယ့္။ ဒါေတြက က်မ၏ ျခစားခံရတ့ဲ စာအုပ္ေတြ ကေပးတဲ့ အျပစ္ဒဏ္ ၊ အေဖက သူစာအုပ္ေတြ အစြမ္းကို ယံုၾကည္စြာ ထားခဲ့ေလသလား မသိ ခုေတာ့ စာအုပ္မ်ားသာဖတ္ေနရမယ္ဆုိရင္ေလ .. အေဖ ဆီမွာ မ်ိဳးဆက္ အသစ္သူထားခဲ့ႏုိင္ျပီး..



က်မႏွင့္ စာအုပ္

စာအုပ္ေတြဟာ က်မဘ၀ ျဖစ္လာခဲ့တာ ခုေတာ့ၾကာလွပါျပီး။ သူတုိ႔ေလးေတြက က်မ ဘ၀၏အနီးကပ္ဆံုး မိတ္ေဆြ ဆရာ သူငယ္ခ်င္း လမ္းျပသူ အားလံုးျဖစ္တယ္။ က်မအတြက္ မရွိမျဖစ္ အေရးပါလာသူျဖစ္လာ တယ္။ သူတို႔ေတြေၾကာင့္ က်မ ကိုယ္ က်မ ေျပာင္းလွဲ ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ေလာကကို အေကာင္းျမင္လာသလုိ အသိတရားတုိ႔ ရင္ထဲေလးနက္ တတ္ခဲ့တယ္။ က်မ၏ အခ်ိန္အားလံုးသည္ စာအုပ္ဖတ္ခ်ိန္သာ ျဖစ္ေလသည္ ။ ဘယ္သြားသြား လက္ထဲ စာအုပ္တစ္အုပ္အျမဲ ေဆာင္ထားတတ္ျပီး ပ်င္းရင္ ေကာက္ဖတ္ေနတတ္တဲ့ အက်င့္ ရလာပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မက စာအုပ္၀ယ္မစုႏုိင္ပါဘူး။ က်မဆီမွာ စာအုပ္လည္းသိမ္မ်ားမ်ားစားအရွိပါဘူး။ လူတစ္ကာဆီ ငွားဖတ္ရတဲ့ ဘ၀မွာ ဘဲ က်မေက်နပ္လိုေနပါတယ္။ ဘယ္သူမဆို က်မကိုငွားခ်င္လာေအာင္ က်မမွာ အရွည္အခ်င္း ရွိပါတယ္။ ဘယ္ေနရာ မွ မဆုိ လိုခ်င္ရင္ ငွားႏိုင္တဲ့ အစြမ္းေၾကာင့္ က်မ စာအုပ္မျပတ္လွပ္ခဲ့ပါဘူး။ ဘယ္သူဆီမွာ ဘယ္လုိမ်က္နွာနဲ ငွားရမယ္ ဆုိတာကို သိသလို ဘယ္လိုမ်က္နွာႏွင့္ ေျပာရမယ္အတိ က်မတတ္ကၽြမ္းေနပါတယ္။ ဆရာဆီကလည္း ငွားႏုိင္တယ္။ ႏုိင္ငံေရး သမားလိုလို မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢဳလ္လိုလို စာၾကီးေပၾကီးမ်ား ဖတ္ျပတတ္သူဆီကလည္း စကားလံုးၾကီးၾကီးမ်ားျဖင့္ တစ္ေနကုန္ ထုိင္ေျပာျပီး စာအုပ္ငွားတတ္ပါတယ္။

ခုေတာ့ က်မဆီမွာ စုမိေဆာင္းမိ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႕ ရွိလာျပီ။ တစ္ခ်ိဳ႔ကေတာ့ က်မေငြနွင့္ စု၀ယ္ခဲ့သလို တခ်ိဳ႕က်ေတာ့လည္း ခိုးထားတာလို ေျပာျပရေစ။ ပိုင္ရွင္မဲ့ေနသျဖင့္ သိမ္းထားျခင္းျဖစ္သည္ဟု မိမိကိုယ္ကို ဆင္ျခင္ မိမိကိုယ္ကို ေပးထားေပမယ့္ မဟုတ္တဲ့ စာအုပ္တစ္ခ်ိဳ႔ က်မဆီမွာ ရွိပါသည္။ က်မသူငယ္ခ်င္းအိမ္ကို အလည္သြားတံုး သူအေဖပိုင္တဲ့ စာအုပ္စင္ကို သြားေမႊလိုက္ပါတယ္။ က်မ လံုး၀ ၀ယ္၍ မရႏုိင္ တကၠသိုလ္ မွ မာစတာတန္း ေနာက္ဆံုးစာတမ္းတစ္ခုကို ကူးယူထားေသာ စာအုပ္ငယ္ကေလးကို က်မလုိခ်င္စိတ္ျဖင့္ ဖတ္မိလိုက္ေလသလားေတာ့ မသိ က်မ အဲဒီအုပ္ကို လုိခ်င္တဲ့စိတ္ လံုး၀မထိမ္းႏုိင္ဘဲ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ကူးစက္မေပၚေသးပါး။ ရွိလည္း မကူးႏုိင္တာလည္း ျဖစ္မယ္လုိ ခုေတာ့ေတြးႏုိင္ေပမယ့္ အဲဒီအခိ်န္မွာ က်မလိုခ်င္တာဘဲသိတယ္။ တကယ္ဆုိ အဲဒီစာအုပ္အေၾကာင္းက်မ သိတယ္။ က်မဆီလ မွာလည္း ရွာေတြ႔ႏုိင္တဲ့ စာအုပ္မ်ိဳးပါ ဒီစာအုပ္၏ အားသာခ်က္က အခ်က္အလက္မ်ားကို စာရင္းဇယားျဖင့္ ေဖာ္ျပထားသျဖင့္ က်မ အလြယ္တကူဖတ္ႏုိင္တယ္ ရွင္းလင္းတယ္လို ယူဆထားသလို တခ်ိဳ႔အေၾကာင္းအရာ က်မမဖတ္ဖူးျဖစ္ေနေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအေဖကို စာအုပ္တစ္အုပ္ယူသြားပါတ.ယ္လုိ က်မေျပာျပီး အဲဒီစာအုပ္ကို စာအုပ္ၾကီးၾကီးၾကားထဲ ညုပ္ကားခိုးလားခဲ့တယ္။ က်မ၏ အလြန္တရာတန္ဖိုးထားေသာ ရတနာ တစ္ပါးျဖစ္ပါေလေတာ့တယ္။ ခိုးစားရင္ ခ်ိဳတယ္ဆုိတာ မွန္တယ္ ေလ။ ရွစ္နွစ္ၾကာေအာင္ သိမ္းထားျပီး က်မ ကူးႏုိင္တဲ့ အခါမွ က်မသြားေပးတယ္။ အဲဒီစာအုပ္ကို ျမင္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းအေဖ အံၾသေနတယ္ ။ သူနာမည္ကို ေတြလို႔ က်မ ၀န္ခ်လိုက္တယ္။ သိမ္းထားပါတယ္ မကူးႏုိ္င္လုိ မေပးေသးခဲ့တာပါလို ေျပာလိုက္ေတာ့ တစ္ေနက်ရင္ ငါစာအုပ္ေတြအားလံုးက ပိုင္ရွင္မယ့္ျဖစ္မယ္တဲ့ ငါသမီးေလး အပိုင္ယူပါလို သူငယ္ခ်င္းအေဖက ၀မ္းသာစြာ ဆိုပါတယ္။ ေနာက္တစ္အုပ္လည္း ရွိေသးတယ္ အဲဒီစာအုပ္က ဒဂံုတကၠသိုလ္ ကန္တိမ္္းက ေကာင္တာေပၚကေန ခိုးလာတာ ။ သူငယ္ခ်င္းဆယ္ေယာက္တစ္၀ိုင္း အားလံုး စားပြဲေပၚမွာ ထုိင္ေနတံုး စားစရာမလာေသးလို ေကာင္တာေပၚကို စိတ္က ေရာက္လိုက္ မ်က္လံုးက ေရာက္ျဖစ္ေနတံုး က်မစာအုပ္တစ္အုပ္လွမ္းျမင္တယ္ စာအုပ္ပံုက ထည္ထည္၀ါ၀ါ မ်က္လံုးလွန္ေလာလိုက္ေတာ့ ဆရာနႏၵာသိန္းဇံ၏ က်မ္းစာအုပ္ ေကာင္တာေဘး ဂ်ံဳမွႈန္႔ေတြ ၾကက္သြန္ေတြ အခ်ည္ရည္ထုပ္ေတြ ေဘးနား လည္ဆံအေသခံေနရတဲ့ စာအုပ္ေကာင္းတစ္အုပ္၏ အျဖစ္ဆုိးကို က်မက လံုး၀ မၾကည့္ရက္ေလေတာ့ ေငြတစ္ခ်ိဳကို စေတးကာ သူငယ္ခ်င္းအဲဒီစာအုပ္မင္းသြား ယူေပးရင္ ငါ နင့္ဖို႔ရွင္းမယ္ ငါဖတ္ခ်င္လိုပါ အခုလုိေျပာေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ၀မ္းသာလံုးဆို႔ျပီး သြားယူပါတယ္။ ဒီလိုနဲက်မဆီမွာ စာအုပ္ေတြ စုေ၀းလုိလာေနပါတယ္။ ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ စာၾကည့္တုိက္မွ စာအုပ္မ်ား ဟိုသူဆီက ဒီသူဆီမွ စုေဆာင္းလုိေနတံုး က်မဆီမွာ ေဆာင္ပုဒ္တစ္ခု ရွိပါတယ္။ ဘယ္သူကို မွ စာအုပ္မငွားပါဘူး ငွားခ်င္ရင္ သူဆီမွာ က်မၾကိဳက္ေသာ စာအုပ္တစ္အုပ္ႏွင့္ လွဲဖတ္ႏုိင္ေပမယ့္ ကိုယ္လို သူမ်ားလည္း စာအုပ္ျပန္မေပးမွာ ကို ေၾကာက္လို မငွားပါဘူး ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ရွိပါတယ္။ စာအုပ္ေတြ ၀ယ္ခဲ့ရင္လည္း ေစ်းၾကီးေနရင္ အိမ္က ေျပာခံရမွာေၾကာက္လို ေစ်းေျပာင္းကပ္လာတတ္တဲ့ အက်င့္ က်မလုပ္တတ္ပါေသးတယ္ ။ လမ္းေဘး ထုိင္ျပီး စာအုပ္အရွာထြက္ရတာ ထက္ ေစ်းဆစ္ရတာ စာအုပ္ကို ေစာ္ကားရာေရာက္ေလမလားလို ေတြးမိတဲ့ က်မ မ၀ယ္ခ်င္ ၀ယ္ခ်င္လုပ္ကာ ေစ်းသည္ ေစ်းေလ်ာ့ေအာင္ လုပ္တတ္တယ္ ဆိုသာ အေဖသာ သိရင္ ျပံဳးေနမလားဘဲ ..



မယ္မဒီ