ငါ ဒူးေျခစံုညြတ္ရင္း ပန္းတစ္ပြင့္ ေၾကြက်ဖို႔ ငါဆုေတာင္းျခင္း အလုပ္ကို အရပ္မနား ျပဳမိတယ္။ ငါ့အလိုဆႏၵမျပည့္မခ်င္း ငါဆုေတာင္းျခင္းကို မရပ္ဘူး လို အဓိဌါန္ ျပဳလုိက္တယ္။ ညတစ္ညမွာ အနံမ်ိဳးစံု ၊ အဆင္းအေသြးမ်ိဳးစံုတဲ့ ပန္းပြင့္ေပါင္း ေျမာက္ျမားစြာ ငါ့ေရွ႔ကို ပန္းမိုးရြာတယ္။ ၾကိဳက္တဲ့တစ္ပြင့္ကို ယူေစတဲ့။ ငါလည္း ပန္းတစ္ကို ေကာက္ကာ ငါသြားလိုရာ ခရီးကို ဆက္သြားတယ္။
ငါခရီးဆက္ေနတံုး တစ္စံုတစ္ေယာက္ကလာေမးတယ္း``နင္ေကာက္လိုက္တဲ့ ပန္းက ဘာပန္းလည္းတဲ့ `` ငါျပန္ေျဖ လုိက္ တယ္`` ငါမသိဘူးလို႔`` ျပီးေတာ့ ငါသြားေနတဲ့ ခရီးကို ငါဆက္သြားတယ္။ ေနာက္တစ္ေယာက္ က ေမးျပန္တယ္``ပန္း နာမည္ ဘာေလးတဲ့`` `` ငါလည္းမသိဘူးလို ေျဖရျပန္တယ္`` ေနာက္တစ္ေယာက္က တစ္ျခား တစ္ ေနရာကို ေရာက္ေတာ့ ေမးလာျပန္တယ္`` ပန္းက ဘာအေရာင္ေလးေလးတဲ့ `` အင္း ငါမသိျပန္ဘူး လို႔ ခပ္တုိတိုေလး ငါေျဖလိုက္တယ္။
တစ္ကယ္ေတာ့ ငါေရႊးမိတဲ့ ပန္းတစ္ပြင့္၏ အေၾကာင္းငါမသိခဲ့သလို ပန္းတစ္ပြင့္ ၏ အရည္အေသြးကို ငါတစ္ကယ္မသိပါဘူး ။
ခ်န္ထားခဲ့တဲ့ ပန္းပြင့္ကေလးေတြ အေၾကာင့္ကိုလည္း ငါ မသိခဲ့သလို ဘယ္ပန္းက အလွဆံုးလည္းဆိုတာ အဆင္းအသာဆံုး အေတာက္ပဆံုး ဆိုတာ ငါမသိဘူး။
လံုး၀ငါမသိခဲ့တဲ့ အရာကေတာ့ ဒီပန္းကို ဘာလုပ္ရမလည္းဆိုတဲ့ ေမးခြန္းထက္ ဘာေၾကာင့္ ဒီဆုေတာင္းကို ေတာင္းေနခဲ့မိ သလည္းဆိုတာဘဲ ဒါေပမယ့္ ပန္းတစ္ပြင့္ ေၾကြက်လာေစဖို႔ ငါဆုေတာင္းခဲ့တယ္။
လူတိုင္း ဆုေတာ့ ေတာင္းတတ္ၾကတယ္ ဒါေပမယ့္ဘာေၾကာင့္ ေတာင္းေနၾကသလည္းဆိုတာ သူတုိ႔ေသခ်ာ မသိၾကပါဘူး သူတို႔သိတာ ေတာင္းတဲ့ ဆုတုိင္းျပည့္၀ရေစသားတဲ့ .. .. ..လိုသလို ဆုေတာင္းပုိင္ခြင့္ ရွိပါသတဲ့လား ဒါဆုိ က်မ နတ္သမီးတစ္ပါး ခ်က္ခ်င္းျဖစ္ခ်င္တယ္......
မယ္မဒီ
No comments:
Post a Comment