မနက္ျဖန္ဆုိတာ ရွိမေနခဲ့ရင္ ဒီေန႔မွာ ငါေသဆံုးေကာင္း ေသဆံုးႏုိင္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မနက္ျဖန္ဆိုတာ ရွိေနသေရႊ႔ အသက္ဆက္မယ့္ အင္အားတစ္စ ယူေဆာင္လာေပးတတ္တဲ့ ေနမင္းကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ ႏုိးထစမွာ ဘုရားအာရံုျဖင့္ မဂၤလာဆိုတာကို ယူတတ္ေအာင္ သင္ေပးခဲ့ေလေသာ အေတြးအေခၚ ပိုင္ရွင္၊ စိတ္ႏုလံုးကို ေလွ်ာ္ဖတ္ခဲ့ေလေသာ မိခင္ ႏွင့္ ဖခင္ ၊ အသိအာရံုအပိုင္းအစမ်ားစြာ စြန္႔က်ဲေပးေလေသာ ဆရာ ထိုလူမ်ား၏ မိတၱာရိပ္၌ က်မေလာက ကို က်မခ်စ္တတ္လာခဲ့တယ္။ ထုိအရာမ်ားက မနက္ျဖန္ဆိုေသာ ေန႔ရက္မ်ားဆီကို က်မကို ေခၚေဆာင္သြားပါသည္။
ဤ အခ်ိဳးအဆစ္မေျပျပစ္ေသာ ဘ၀ဆိုသည့္ ေက်ာက္ဆစ္တစ္ရုပ္ကို က်မကိုယ္တုိင္ ေန႔ႏွင့္ ည ေပါင္း မ်ားစြာ က်မဖန္တီး ခြင့္္ရေနသည့္ ဤေလာကေျမျမင္တြင္ က်မခ်စ္ေသာအရာေပါင္းမ်ားစြာ တည္ရွိေနပါသည္။ ထိုအရာမ်ားထဲတြင္ ေႏြးထည္း လွပေသာ နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ က်မကိုယ္ေပၚ ထုိးဆင္းေနတာကို အလြန္တရား ႏွစ္သက္တတ္ပါသည္။ က်ဲျပန္႔လိုက္ေသာ အစာမ်ားကို လွယွက္ စားေသာက္တတ္သည့္ ခိုျဖဴ၊ ခိုျပာ၊ ခိုနက္ မ်ားအျပင္ အစာခြက္ကိုင္းထားေသာ ေၾကြက်လွဆဲဆဲ အဖိုးအိုးတစ္ေယာက္၏ နလံုးကိုလည္း က်မခ်စ္ပါတယ္။ နံနက္စာ ျပင္ဆင္ေပးတဲ့ အေမ၊ က်မဆီက လုလုစားတတ္တဲ့ ညီမ ကိုလည္း က်မခ်စ္ပါတယ္။
မိုးရြာသံ ဆက္တုိက္ၾကားရတဲ့ ညေတြကို ခ်စ္သလို ၊ သိပ္ေအးတဲ့ ေဆာင္ညကိုလည္း က်မခ်စ္ပါတယ္။ အမႈိက္ပံုႏွင့္ လူတစ္ခ်ိဳ နီးကပ္စြာ ရိုက္ယူထားတဲ့ ဓါတ္ပံုမ်ားကို ခ်စ္သလို ၊ ေရႊေရာင္လြမ္းေနတဲ့ ဘုရား ပုထုိး ရူခင္းမ်ားကိုလည္း က်မသိပ္ခ်စ္ပါသည္း။ ဘုရားေဘးေစ်းဆုိင္းတန္းေတြကို ခ်စ္သလို ေၾကြက်ေနတဲ့ ေျမႏွင္းပန္းကေလးေတြကို က်မသိပ္ခ်စ္ပါတယ္။ ခေရေတြ ၀ယ္တဲ့ျမိဳ႕ ပိေတာက္ေတြ ပြင့္တဲ့ ျမိဳ႕ က်မကို ေမြးတဲ့ ျမိဳက အဲဒီျမိဳ႕ေလးကိုလည္း က်မက ခ်စ္ပါတယ္။
အႏွအရြထုဆစ္ထားတဲ့ လက္ရာေကာင္း ပန္းပုရုပ္မ်ားကို က်မခ်စ္သလို စုပ္ခ်က္ထက္ထက္ ေဆးခ်က္ၾကမ္းၾကမ္းေရးထားတဲ့ ေဆးေရာင္ျပည့္ ပန္းခ်ီကားမ်ားမွ ခပ္ေပါ့ေပါ့ ရွပ္ရွင္မ်ားအထိီ က်မခ်စ္ပါတယ္။ သဃာၤေတာ္မ်ား ဆြမ္းခံၾကြေသာ မနက္ခင္းကို က်မအလြန္ခ်စ္သလို ေဆးဆိုင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖင့္ စည္ကားေနေသာ ညေနခင္းမ်ား ကိုလည္း က်မခ်စ္ပါသည္။အိပ္တန္း၀င္းေသာ ငွက္တန္းမ်ား ၊ ေၾကးစည္ထုသံ သာယာေနေသာ ဆုေတာင္းသံမ်ား ထိုအရာ သည္လည္း က်မခ်စ္ေသာ စာရင္းတြင္ ပါ၀င္ ပါသည္။
ကိုယ္ဗလာျဖင့္ ေလွေလွာ္ေနေသာ တံငွာသည္မ်ားရွိရာ ပင္လယ္ျပင္ၾကီးကို ခ်စ္ခဲ့သလို က်မေနေသာ သဲကႏာၱရ သဲပင္လယ္ ပူပူ လႈိင္းလံုးမ်ားကို လည္း က်မခ်စ္တတ္လာပါျပီး။ အသားျဖဴေသာ သူ၊ အသားမဲေသာ သူ၊ ဆံပင္ေရႊေရာင္ကို လွသည္ဟု ျမင္ သလို တြန႔္လိမ္ေကာက္ေကြးေနေသာ ဆံပင္မ်ားအား က်စ္ဆံမီွးေလး ေပါင္းမ်ားစြာ ကိုလည္း က်မႏွစ္သက္စြာ ကိုင္ကြယ္ တတ္လာပါျပီ။ ညမွာ ၾကယ္ေတြကိုခ်စ္သလို စကားမ်ားေသာ အဖြားကိုလည္း ခ်စ္ပါတယ္။ အိပ္ခါနီး တ၀ီ၀ီျမည္ေနတဲ့ ျခင္မ်ားကို ေမတၱာျဖင့္ သတ္ျဖတ္တတ္တဲ့က်မကိုယ္ က်မအဆံုး ခ်စ္ပါတယ္။
ေဟာဒီေလာကၾကီးမွာ က်မခ်စ္ေသာ အရာမ်ားစြာ တည္ရွိေနသေရႊ႔ ဒီကေန႔ ကုန္ခမ္းသြားေသာ အားအင္မ်ား ၊ အထပ္ထပ္ က်ဆင္း သြားေသာ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းမ်ား အတြက္ သီးခ်င္းသံမ်ားရွိေနသေရႊ႔ ကဗ်ာမ်ားလွပေနသေရႊ႔ မနက္ျဖန္ဆိုေသာ ေနရက္မွာ က်မ၏ လုိခ်င္ေတာင္းတမႈမ်ား ေလာဘမ်ား ေမာဟမ်ားကို လိုက္လွံရွာေဖႊရင္း က်မအသက္ ရွင္ေနအံုးမွာပါ။
မယ္မဒီ
No comments:
Post a Comment